مقاله تغذيه گياهي(در مورد برنج) در word

توضیحات پروژه

 مقاله تغذيه گياهي(در مورد برنج) در word دارای 10 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تغذيه گياهي(در مورد برنج) در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه و مقالات آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي مقاله تغذيه گياهي(در مورد برنج) در word،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تغذيه گياهي(در مورد برنج) در word :

تغذیه گیاهی(در مورد برنج)

مقدمه
ایران با داشتن سطح زیر كشت برنج به میزان 620000 هكتار جزو كشورهای عمده برنج خیز دنیاست مصرف كود و سم زیاد در این مزارع باعث آلودگی محیط زیست می‌گردد بنابراین از طرفی برای تولید بیشتر گرایش به مصرف كود زیادتر و از طرفی با مشكلات محیط زیستی مواجه هستیم. استان مازندران رتبه اول و گیلان و گلستان و خوزستان و فارس در رتبه‌های بعدی از نظر سطح زیر كشت قرار دارند مصرف بهینه كود در برنج با انجام آزمون خاك اجرای تحقیقات گسترده همه جانبه بمنظور استفاده صحیح از عناصر پرمصرف و كم مصرف- مواد آلی – كودهای بیولوژیك و روش‌های مختلف كود دهی مثل آغشتن بذر با كود – كود آبیاری – برگپاشی – مصرف سطحی یا عمقی كود – جایگزاری كود در زیر بذر یا در كنار آن و روش‌های افزودن كود سرك و خلاصه روش‌های هزینه كمتر و محصول بیشتر هدف می‌باشد.

بطور كلی رعایت مصرف كودی و همگانی كردن مصرف كود پتاسیم و روی و مصرف اوره با پوشش گوگردی كه باعث كاهش آلاینده نیترات در آبهای زیرزمینی می‌گردد می‌توان تولید برنج را تا حد 5/7 تن در هكتار افزایش داد كه در مقایسه با وضع موجود كه حدود 5/5 تن می‌باشد باعث افزایش محصول به میزان چهل هزار تن در شهرستان بابلسر كه دارای سطح زیر كشت 21500 هكتار می‌باشد گردد، چنانچه بتوانیم حتی یك تن در هكتار افزایش محصول داشته باشیم ارزش ریالی آن معادل هشت میلیارد تومان می‌باشد.

ازت = N
حال می‌پردازیم به نحوه مصرف كودهای پرمصرف كه از همه مهمتر ازت است.
مصرف كود سبز (مثلاً برگرداندن شبدر پس از چین آخر با یك شخم به خاك) یا مصرف كاه كلش پس از برداشت محصول به خاك و یا مصرف كود حیوانی بصورت كود پایه همراه با اوره باعث افزایش بازیافت نیتروژن توسط گیاه می‌گردد و در چنین شرایطی اوره جذب شده توسط گیاه برنج به kg 5/90 بجای kg46 بدون مصرف كود سبز افزایش می‌یابد.
وضعیت فیزیكی كودی كه مصرف می‌شود مهم است بعنوان مثال كود اوره گرانوله به مراتب بیشتر از كود محلول اوره یا نیترات آمونیوم موثر است علت آن است كه گیاه برنج در ابتدای امر توان جذب نیترات را ندارد و حدود 21 روز پس از كشت در زمان افزایش گره‌ها كه ریشه بسرعت توسعه می‌یابد میزان بازیافت نیتروژن تا 73 درصد را دارا می‌باشد.

بهتر است كود اوره در حالت عادی در دو زمان قبل از غرقاب دائم زمین و مدتی پس از نشاء برنج به زمین اضافه شود – جذب نیتروژن در گیاه در تمام مدت رشد ادامه دارد و كمترین آن در زمان رسیدگی كامل گیاه است.
دادن كود بصورت پایه و با مخلوط كردن با خاك بدون آنكه آبی روی آن بایستد باعث بازیافت نیتروژن حداكثر خواهد شد و اگر آبی به ارتفاع 25 تا میلی متر50 روی خاك بایستد باعث كاهش راندمان به میزان 7-5 درصد می‌شود.دادن كود سرك نیز بدون آنكه آبی روی خاك ایستاده باشد باعث راندمان بیشتری می‌شود این عوامل كه به آن اشاره شد باعث افزایش محصول برنج می‌گردد. 

خلاصه مواد مهم در مصرف نیتروژن
مصرف 15 تا 20 كیلوگرم نیتروژن خالص در هر تن عملكرد دانه
كودهای نیتروژنی بصورت تقسیط حداقل سه بار مصرف شود مطابق نیاز رشدی گیاه و آخرین بار باید قبل از گلدهی گیاه باشد.
در خاكهای با نیتروژن معدنی كم و در جائیكه فواصل كشت زیاد است برای افزایش پنجه زنی و در جائیكه در زمان نشاء درجه حرارت آب و هوا پائین باشد باید نیتروژن بیشتر مصرف شود.
مصرف اوره با پوشش گوگردی كه علاوه بر 28 درصد نیتروژن دارای 14 درصد گوگرد نیز می‌باشد ضروریست (آموزش كشاورزان توسط واحد ترویج)
آزادسازی نیتروژن در اوره با پوشش گوگردی بسیار بطئی و طی هفت روز در داخل آب كمتر از 25 درصد نیتروژن آزاد می‌شود بنابراین بازیافت آن توسط گیاه افزایش و آلودگی آبهای زیرزمینی به مقدار قابل توجهی كاهش می‌یابد.

فسفر: فسفر نیز از عناصر اصلی مورد نیاز گیاه می‌باشد و مهمترین عنصر در تولید محصول به شمار می‌آید در كلیه فرآیندهای بیوشیمیائی تركیبات انرژی‌زا و مكانیزم انتقال انرژی دخالت دارد و علاوه بر این جزئی از پروتئین یاخته می‌باشد بخشی از پوسته جامد زمین و (12/0 درصد) فسفر است.
طبق مطالعات كود فسفره بایستی در زمان كاشت و یكباره مصرف شود و در زمینهای قلیائی با PH بالا سوپر فسفات نسبت به فسفات آمونیوم برتری دارد.
انجام شخم خشم كم عمق (10cm) دو هفته بعد از برداشت برنج باعث افزایش اكسیداسیون خاك و تجزیه باقیمانده‌های گیاهی و نهایتاً افزایش قابلیت استفاده فسفر در كشت بعدی می‌شود. (فعال شدن میكرو ارگانیزمهای خاك كه باعث تجزیه فسفر می‌گردند)

برای عملكرد 7-5 تن در هكتار میزان كودهای فسفره حدود 30-15 كیلوگرم در هكتار باید باشد كودهای فسفره سوپر فسفات ساده و تریپل علاوه بر فسفر به ترتیب 12% و 4 درصد گوگرد دارند كه در تغذیه گیاهی مهم است.
فسفر زیاد مانع جذب عنصر روی – آهن و بُر در خاك می‌گردد.

پتاسیم = K
پتاسیم مانند نیتروژن و فسفر جزء عناصر پراحتیاج مورد نیاز گیاه است میزان پتاسیم موجود در پوسته زمین حدود 9/1 تا 3/2 درصد است و مقدار پتاسیم در خاكهای زراعی 5/0 تا 5/2 درصد می‌باشد ولی پتاسیم قابل جذب برای گیاه بسیار ناچیز می‌باشد.
مقدار پتاسیم مورد نیاز برای گیاه تقریباً با مقدار نیتروژن برابری می‌كند.
بهترین زمان برای افزودن پتاس به خاك زمان اول سرك نیتروژن است زیرا در این زمان ساقه و برگ در حال رشد و توسعه هستند پتاسیم باعث افزایش فتوسنتز در گیاه می‌شود پتاسیم مقاومت گیاه را در مقابل خشكی و بیماریهای لكه قهوه‌ای – پوسیدگی ساقه وبلایت باكتریایی بالا می‌برد و باعث افزایش وزن هزار دانه می‌گردد.

كود پتاسه بصورتهای كلرید پتاسیم و اكسید پتاسیم و سولفات پتاسیم موجود است میزان مصرف در هكتار باید پس از آزمایشات دقیق مشخص شود ولی بطور كلی میزان 150 كیلوگرم سولفات پتاسیم در هر هكتار پیشنهاد می‌گردد. بهتر است از كود سولفات پتاسیم به عنوان كود پایه قبل از كاشت و از كلرید پتاسیم بعنوان سرك مصرف گردد سولفات پتاسیم دو منظوره بوده و علاوه بر پتاسیم گوگرد مورد نیاز گیاه را تامین می‌كند. كود پتاسه در اغلب معاون جهان به شكل كلرور موجود است و برای تهیه سولفات دو پتاس احداث كارخانه و سرمایه‌گذاری بیشتر لازم است در زمینهای شور كلرور مناسب نیست ضمناً گیاهان به كلر حساس هستند.
كودهای پتاسیمی در مراحل پایانی آماده سازی زمین مصرف گردد ولی آزمایشات دیگر ثابت كرده كه برای حداكثر جذب پتاس بهتر است در زمان نشاء كاری و در زمان حداكثر پنجه‌زنی و باقیمانده در زمان تشكیل خوشه مصرف گردد.

روی – Zn
روی بصورتهای اكسید روی و سولفات روی موجود است در ایران از سولفات روی استفاده می‌شود. در كشور پاكستان در سطوح مختلف از 10 تا 100 كیلوگرم سولفات روی در هكتار مصرف شده كه باعث افزایش 6/2 تن محصول در هكتار گردیده.
بطور كلی برای شالیزاری در سطح شهرستان بابلسر مصرف 5 تا 15 كیلوگرم از خاكهای غرقابی تا معمولی سولفات روی برای هر هكتار پیشنهاد می‌گردد. برای محصول گندم مصرف 20 كیلوگرم سولفات روی پیشنهاد می‌گردد.
سولفات روی بصورت پخش سطحی در مرحله نهائی تهیه زمین و مخلوط شدن آن با خاك و یا آغشته كردن نشاء با سوسپانسیون 1 تا 4 درصدی و یا محلولپاشی مصرف می‌گردد.

برای دریافت پروژه اینجا کلیک کنید