مقاله آزمونهـاي روانـي در word

توضیحات پروژه

 مقاله آزمونهـاي روانـي در word دارای 47 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله آزمونهـاي روانـي در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه و مقالات آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي مقاله آزمونهـاي روانـي در word،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد

بخشی از متن مقاله آزمونهـاي روانـي در word :

 مقدمـه :

یكی از هدفهای عمده هر علم ، اندازه گیری پدیده های مورد نظر و دادن جنبه كمی به آنهاست. وقتی پدیده ای را با اعداد و ارقام نشان می دهیم براحتی می توانیم آن را طبقه بندی و قوانین درباره آنها وضع كنیم.هر علم روان شناسی، مجموعه شیوه هایی كه به ما كمك می كند تا ویژگیهای روانی اسنان را از حالت كیفی به حالت كمی درآوریم.اصطلاحاً «روش روان سنجی» نامیده می شود. روان سنجی، در معنای وسیع كلمه، یعنی استفاده از روش آزمایش. اما در معنای محدود كلمه یعنی بهره گیری از آزمونهای روانی برای اندازه گیری توانائیهای ذهنی.

تعریف آزمون روانی :

اگر استعداد را امكان انجام دادن یك عمل یا آشكار ساختن یك رفتار در نظر بگیریم. آزمون روانی به فن یا شیوه ای كه به طور علمی تهیه می شود و امكان ارزشیابی عین استعدادهای فردی را فراهم می آورد تعریف می كنیم.استعمال روزافزون آزمون ها و ظهور انواع مختلف آزمایشهای روانی باعث شده تا تعریف آزمونها از دقت و صراحت بیشتری نسبت به گذشته برخوردار شوند.

تعاریف مختلف آزمون عبارتند از:

پروفسور آندره زی (1970ـ پاریس) آزمون روانی را چنین تعریف می كند: وسیله تمایز بین افراد براساس یك درجه بندی.

تعریف آناستازی (1970ـ لندن) از آزمون: اندازه استاندارد و عینی از چگونگی یك رفتار.

تعریف پیرپیشو (روان شناس معاصر فرانسوی) از آزمون: یك موقعیت استاندارد شده كه به عنوان انگیزه برای یك رفتاربه كار می رود. این رفتار، كمی یا كیفی، با میانگین افراد دیگری كه در همان موقعیت قرار گرفته اند مقایسه می شود. این مقایسه اجازه می دهد تا رفتار فرد به صورت كمی نمره گذاری شود یا از نظر تیپ شناسی طبق بندی گردد. به عبارت دیگر، رفتار فرد به صورت عددی یا توصیفی ارزشیابی شود.

تعریف پیرپیشو از آزمون، چهار مورد را ایجاب می كند:

الف) موقعیت تجربی (محیط اجرای آزمون، مواد آزمون، نگرش آزماینده و …) باید به طور كامل تعریف شود و همه موارد بطور یكسان تكرار گردد.

ب) ثبت رفتاری كه آزمودنی در مقابل آزمون نشان می دهد باید صریح و عینی باشد. بر حسب موارد آزمون، بسیار متنوع خواهد بود.

ج) رفتار ثبت شده باید، نسبت به رفتار گروهی از آزمودنیها مقایسه و ارزشیابی اماری قرار گیرد. این مقایسه الزامی است و آزمایش كه مقایسه آماری نداشته باشد آزمون روانی به حساب نمی آید.

د) طبق بندی آزمودنی نسبت به گروه مرجع هدف نهایی یك آزمون می باشد.

تعریف انجمن بین المللی پیسكوتكنیك1 از آزمون كه نسبت به تعاریف فوق كاملتر است. عبارت است از: یك آزمایش معین كه انجام فعالیتی را ایجاب می كند، برای همه آزمودنیها یكسان است.

شیوه مشخص برای برآورد موفقیت یا شكست یا درجه بندی عددی موفقیت دارد. فعالیت

آزمودن ممكن است شامل معلومات اكتسابی (ازمونهای معلومات)، كنشهای حس ـ حركتی یا

روانی (آزمونهای روان شناختی) باشد.

انواع آزمونهای روانی :

شروع واقعی آزمونهای روانی از سال 1896، با مقاله ای كه توسط آلفرد بینه و ویلیام هانری در مجله روان شناس منتشر كردند آغاز شد و در آن مقاله اكثر آزمونهای موجود را كه به نظر آنها فقط اعمال بسیار ساده و پائین ذهن را اندازه می گرفتند مورد انتقاد قرار دادند. آنها ، برای اندازه گیری استعدادهای واقعی ذهن، آزمونهایی را پیشنهاد كردند كه به رفتار زندگی واقعی نزدیكتر بود. آزمون یك روش نظامه ای برای سنجش نمونه ای از رفتار و یك وسیله اندازه گیری در روان شناس و تعلیم و تربیت است. اندازه گیریهای روانی و تربیتی، علاوه بر آزمون كه معروفترین وسیله اندازه گیری است، با روشهای دیگری مثل مشاهده و مصاحبه و پرسشنامه و فهرست خصوصیات و مطالعات بالینی و … نیز انجام می گیرد. با توجه به تعداد بسیار زیاد آزمونها و كثرت و پیچیدگی جنبه های مختلف رفتار آدمی، طبقه بندی انواع آزمونهای روانی و تربیتی بسیار مشكل است و نمی توان رضایت همگان را جلب كرد. طبقه بندی هایی كه از آزمونها به عمل می آید، دیدگاههای مختلفی را منعكس می كند. البته هر نوع طبقه بندی ای كه به عمل آید مطلق نخواهد بود بلكه تا اندازه ای نظر شخصی مؤلف را منعكس خواهد كرد. طبقه بندی آزمونها به خاطر تسهیل در كار انجام می گیرد.

می توان آزمونها را از دیدگاههای مختلف طبقه بندی كرد:

1ـ طبقه بندی از نظر عملكرد .

2ـ طبقه بندی از نظر ماهیت محتوا .

3ـ طبقه بندی از نظر شیوه كاربرد .

4ـ طبقه بندی از نظر هدف عملی .

5ـ طبقه بندی از نظر فن تهیه .

كه ما در مورد هی یك توضیحی مختصر می دهیم.

1ـ طبقه بندی از نظر عملكرد : 

این نوع از طبقه بندی جنبه بنیادی دارد و تقریباً در همه كتابهای پیسكوتكنیك مورد قبول واقع شده است. مثلاً می گویند كه فلان آزمون، هوش، استعداد، شخصیت، رغبت و … فرد را اندازه می گیرد. با توجه به نظر فوق آزمونها، می توان دو گروه آزمون تشخیص داد كه تا اندازه ای مستقل از یكدیگرند:

الف) آزمونهای كارآیی (بازده) .

ب) آزمونها شخصیت (كیفی) .

الف) آزمونهای كارآیی یا بازده : این آزمونها ایجاب می كنند تا آزمودنی بازدهی را از خود نشان دهد و یك واقعیت عینی را تحقق بخشد. این آزمونها زمینه غیرقابل اعتراض روان سنجی را تشكیل می دهند و نیز رضایتبخش ترین طبقه بندی كه براساس درجه كمی متغیر مورد آزمایش انجام می گیرد، می باشد. در میان آزمونهای كارآیی، می توان آزمونهای هوش كلی و آزمونهای استعداد را تشخیص داد.

آزمونهای هوش كلی نیز به نوبه خود به دو گروه تقسیم می شوند :

الف) آزمونهای سنی (رشد) .

ب) آزمونهای هوش كمی (مطلق) .

الف) گروه اول آزمونهای سنی : هوش را به عنوان كنش در نظر می گیرد كه به موازات پختگی متحول می شود. گروه دوم آزمونهای هوش كمی، سعی می كند تا استعداد ذهنی را مستقل از عامل رشد اندازه بگیرد و مخصوصاً اندازه گیری هوش بزرگسال را مورد توجه قرار می دهد. واقعیت این است كه بسیار از آزمونها به هر دو گروه تعلق دارند. تنها شیوه بیان نتایج فرق یم كند. بعضی از آزمونها نیز به طبقه آزمونهای كارآیی تعلق دارند اما در كاربرد آنها جنبه های كیفی از اهمیت بیشتری برخوردار است. مانند مقیاسهای تحلیلی و آزمونهای تفكر مفهومی.

مقیاسهای تحلیل از سریهای مختلف تشكیل می شوند كه هر یك بطور جداگانه نمره گذاری می شود و بعد جمع كل نمرات به دست می آید. بنابراین این آزمونها نه تنها سطح روان بلكه ساخت آن را نیز مشخص می كنند. آزمونهای تفكر مفهومی سعی می كنند بیشتر به روش بالینی نزدیكتر شوند و در اجرای آنها آزمایشگر سعی می كند تا شیوه تشكیل مفاهیم را در نظر بگیرد نه نتایج تشكیل آنها را. با وجود این آزمونهای تحلیلی بازده را نیز در نظر می گیرند. به كمك آنها می توان سطوح خاص و سطح كل را كه از مجموع سطوح خاص حاصل می شود، به دست آورد. این آزمونها اجازه می دهند تا افراد از نظر بازده مطلق خود و از لحاظ ساخت ذهنی خود مورد مقایسه قرار گیرند.

ب) آزمونهای شخصیت یا كیفی : آزمونهای شخصیت به تعیین منش، جنبه های كیفی و عناصر غیرشناختی (غیرقابل اندازه گیری) رفتار زمینه روان توصیفی1 تعلق دارند. می توان آزمونهای شخصیت را كه امروزه تعدادشان بسیار زیاد است به طور كلی به دو گروه بزرگ تقسیم كرد:

آزمونهای تحلیلی (عینی) ، آزمونهای فرافكن (تركیبی) .

در مورد آزمونهای شخصیت، معمولاً آزمونهای عینی در مقابل آزمونهای فرافكن سخن به میان می آورند. در واقع آزمونهای عینی و فرافكن، نه دو مقوله كاملاً مخالف، بلكه آزمونهای عین شخصیت معمولاً شامل یك دسته سؤالات مكتوب هستند كه پاسخ آنها به صورت صحیح یا غلط، آری یا نه، موافق یا مخالف و یا جوابهایی از این قبیل داده می شود. نمره گذاری این آزمونها كاملاً عینی است. زیرا پاسخهای آزمون شونده فاقد ابهام است. پرسشنامه شخصیتی كالیفرنیا، پرسشنامه شخصیتی چند وجهی مینه سوتا و آزمون زمینه یابی خلق و خویی گیلفرود ـ زیهرمان در شمار آزمونهای عینی شخصیت به حساب می آیند.

در آزمونهای فرافكن، آزمون شونده معمولاً باید پاسخ خود را با استفاده از اطلاعات بسیار محدود ارائه نماید و از آنجا كه در ارزیابی پاسخها به جای شمردن سؤالاتی كه پاسخ معینی به آنها داده شده باید به تعبیر و تفسیر پاسخها پرداخت، نمره گذاری این آزمونها جنبه ذهنی تری دارد. توسعه آزمونهای فرافكن با این فرض همراه بوده كه وقتی شخص در مقابل یك وضعیت مبهم قرار داده شود، به ایجاد پاسخهایی می پردازد كه برگرفته از شخصیت بی همتای خود اوست. آزمونهای فرافكن شخصیت، از نظر اجرا، نمره گذاری، و تعبیر و تفسیر نتایج نیازمند افراد حرفه ای و كاملاً آموزش دیده هستند. آزمون لكه های جوهر رورشاخ، آزمون اندریافت موضوع از جمله آزمونهای فرافكن هستند.

بسیار اتفاق می افتد كه یك آزمون كارآیی در عین حال به عنوان یك آزمون شخصیت نیز به كار می رود. نتیجه عددی، سطح بازدهی آزمون را بیان می كند، رفتار هر جریان آزمایش و شیوه حل مسأله، شخصیت او را منعكس می سازد. اما در آزمون كارآیی فقط بازده فرد مورد نظر است، در حالی كه در آزمون شخصیت، حتی اگر ایجاب كند كه نتایج به صورت كمی درآیند، شیوه بودن فرد مورد توجه است.

2ـ طبقه بندی از نظر ماهیت (محتوا ظاهری) :

می توان دو نوع آزمون تشخیص داد: آزمونهای كلامی و آزمونهای غیركلامی (عملی) .

در آزمونهای كلامی سعی می شود توانایی آزمودنی را در زبان گفتاری و نوشتاری اندازه بگیرد كه البته بیشتر درك كلام مطرح است نه طرز بیان آن. در آزمونهای غیر كلامی، توانائیهای ملموس و واقعیتهای عملی را به كار می گیرند. این تقسیم بندی به این صورت توجیه می شود كه دو نوع هوش یا دو نوع سازگاری وجود دارد: انتزاعی و ملموس، كلامی و عملی. به علاوه، در بعضی موارد به كار بردن آزمونهایی كه زبان گفتاری و زبان نوشتاری را اندازه بگیرند امكان پذیر نیست. كودكان خردسال، نابهنجارها، كر و لالها، بیسوادها، افرادی كه زبان آزمایشگر را نمی دانند. زمانی كه اندازه گیری تواتائیهای لازم برای مشاغل فنی مورد نظر است، آزمونها الزاماً باید عملی باشند.

3ـ طبقه بندی از نظر شیوه كاربرد :

از لحاظ شیوه كاربرد نیز دو نوع آزمون وجود دارد: آزمونهای فردی و آزمونهای گروهی .

تا سال 1917 همه آزمونهای روان شناختی كاربرد انفرادی داشت، فقط آزمونهای تحصیلی بودند به صورت گروهی اجرا می شدند. آزمونهای ارتش، نقطه شروع آزمونهای گروهی را تشكیل می دهد. محاسن و معایت آزمونهای گروهی و آزمونهای فردی :

مهمترین امتیاز اجرای آزمونهای گروهی :

1ـ صرفه جویی در زمان: از آنجا كه آزمودنیها در یك ساعت معین تحت آزمایش قرار می گیرند، همه دستورالعملهای یكساین را دریافت می كنند.

2ـ تضمین یكنواختی موقعیت آزمایش.

3ـ لزومی ندارد كه اجراكننده این آزمونها تخصص داشته باشد.

4ـ نمره گذاری در مجموع بسیار ساده، سریع و عینی انجام می گیرد: در بسیاری از موارد سعی می شود، پاسخها را با ماشین تصحیح كنند.

5ـ تهیه فرمهای موازی آزمونهای گروهی به پیچیدگی تهیه فرمهای موازی آزمونهای فردی نیست.

6ـ مقرون به صرفه بودن از نظر هزینه: زیرا فقط یك نوع مواد لازم دارند كه معمولاً به صورت /// در اختیار داوطلبان قرار می گیرد، گاهی یك مواد و یك كاغذ كفایت می كند.

با این وجود آزمونهای گروهی معایبی نیز دارند. در مورد كودكان خردسال قابل اجرا نیستند. چون این كودكان غالباً در خانواده زندگی می كنند، جمع آوری آنها دشواراست. به همین دلیل كاربرد آزمونهای گروهی را محدود می سازد. این آزمونها را در مورد عقب مانده هایی كه نمی توانند با گروه پیش بروند، نمی توان به كار برد. در اجرای این آزمونها نمی توان رفتار آزمودنی را در جریان آزمایش یادداشت كرد. خطر رونویسی از ورقه پهلودستی و مسابقه تمرین، در آزمونهای گروهی بیستر در آزمونهای فردی است. خطر افشا و انتشار آزمونهای فردی بسیار كم است. تصحیح آزمونهای گروهی به دلیل غیابی بودن در صورت ابهام در پاسخها مشكل است و نمی توان آنها را روشن كرد.

هر موقع به یك بررسی عمیق نیاز باشد باید حتماً از آزمونهای فردی كمك گرفت. از آزمونهای فردی در مورد برخی از گروههای جمعیت مانند كودكان خردسال، افراد معلول ذهنی، بیماران روانی و … استفاده می شود. بعضی از آزمونهای فردی عبارتند از: مقیاس هوش استنفورد بینه، مقیاسهای هوش و كسلر، و مقیاسهای بیلی از رشد اطفال و پرسشنامه شخصیتی كالیفرنیا، شخصیت سنج جند وجهی مینه سوتا (MMPT)، آزمون استعداد تحصیلی SAT ، نمونه هایی از آزمونهای گروهی است.

4ـ طبقه بندی از نظر هدف عملی:

می توان آزمونها را به دو گروه آزمونهای تشخیص و آزمونهای پیش بینی تقسیم كرد. هدف گروه اول این است كه حالت فعلی آزمایش شونده را تعیین كند تا اقداماتی در مورد او به عمل آید. هدف گروه دوم این است كه پیش بینی كم و پیش دراز مدتی را در مورد افراد به عمل آورد. مثلاً آزمونهای راهنمایی شغلی. این تقسیم بندی براساس ماهیت مواد آزمونها انجام نمی گیرد. بلكه براساس كاربرد آنها انجام می گیرد. هر آزمونی الزماماً یك آزمون تشخیص است، اما این تشخیص، در بعضی موارد، ارزش یك پیش بینی را دارد.

5ـ طبقه بندی از نظر فن تهیه:

از این نظر نیز آزمونها دو گروه متمایز هستند: استفاده از روش های غیرتجربی برای تعیین روایی و تحلیل عاملی برای تعیین روایی.

گروه اول را معمولاً در مقابل گروه دوم قرار می دهند. روایی گروه اول رویهمرفته به معیارهای ذهنی استوار است. در حالی كه روایی گروه دوم بر تحلیل /// تكیه می كند. در مودر این قسمت در بخش ویژگیهای آزمونها بخش روایی توضیح كاملتری خواهیم داد.

ویژگی های آزمون: تهیه علمی آزمون باید به صورتی باشد كه دارای ویژگیهای خارجی و داخلی باشد تا نتایج قابل اطمینان و قابل مقایسه ای را فراهم آورد. مؤلفان شرایط یا ویژگیهای بسیار زیادی را برای یك آزمون قایلند مانند كلاپارد، كه بیست ویژگی را نام می برد.

ویژگیهای آزمون به دو دسته ویژگیهای اصل و ویژگیهای فرعی تقسیم می شود:

ویژگیهای اصلی یك آزمون عبارتند از:

روایی، درجه بندی، اعتبار یا ثبات. استاندارد بودن این چهار ویژگی مستقل از یكدیگر نیستند، بلكه متقابلاً بر یكدیگر اثر می گذارند.

روایی: در لغت نامه دهخدا، روا یعنی این كه آزمون باید حاجت آزمایشگر را برآورده كند. یك آزمون هوشی زمانی روایی خواهد داشت كه اطلاعات صحیحی از آنچه معمولاً هوش نامیده می شود در اختیار ما بگذارد نه از حافظه و یا از توانائیهای دیگری كه رابطه بسیار كمی باهوش دارد.

1- پیسكوتكنیك، شاخه ای از روان شناسی است كه كاربرد اطلاعات حاصله از روان شناسی فیزیولوژی و روان شناسی تجربی در حل مسائل انسانی را مورد مطالعه قرار می دهد، اما امروزه فقط كاربرد آزمونهها در انتخاب مشاغل را شامل   می شود.

 
1- روان توصیفی : اصطلاحی است كه برای اولین بار توسط كلاپارد به كار برده شد. روان توصیفی یعنی به كار بردن روشهایی كه جنبه كیفی فرآیندهای روانی را تعیین می كنند. روان توصیفی در مقابل روان سنجی قرار می گیرد.

برای دریافت پروژه اینجا کلیک کنید