بررسی نتایج رادیولوژیکی عمل جراحی شکستگی های انفجاری ناپایدار ستون فقرات کمری با سیستم C.D در word

توضیحات

 بررسی نتایج رادیولوژیکی عمل جراحی شکستگی های انفجاری ناپایدار ستون فقرات کمری با سیستم C.D در word دارای 8 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی نتایج رادیولوژیکی عمل جراحی شکستگی های انفجاری ناپایدار ستون فقرات کمری با سیستم C.D در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی نتایج رادیولوژیکی عمل جراحی شکستگی های انفجاری ناپایدار ستون فقرات کمری با سیستم C.D در word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی نتایج رادیولوژیکی عمل جراحی شکستگی های انفجاری ناپایدار ستون فقرات کمری با سیستم C.D در word :

زمینه و هدف: شکستگی های انفجاری (Burst fractures) مهره حدود 15% آسیب ستون فقرات را تشکیل می دهند که شایعترین محل آن در ناحیه پشتی کمری می باشد. وجود ناپایداری یکی از عوامل مهم در این آسیب ها هستند که ممکن است باعث عوارض و خیم مثل آسیب طناب نخاعی و یا تغییر شکل در ستون فقرات شده پیش آگهی را بدتر کند، لذا تعیین نوع شکستگی انفجاری از نظر پایداری، اهمیت به سزایی هم در انتخاب روش درمانی و هم در پیش بینی پیش آگهی آن دارد. درمان مناسب در موارد شکستگی های انفجاری ناپایدار، بدست آوردن پایداری ستون فقرات است که با روش جراحی (جا اندازی و اصلاح باز + ثابت کردن مهره ها با وسیله) بدست می آید. هدف از این مطالعه بررسی نتایج رادیولوژیکی در جراحی شکستگیهای ناپایدار انفجاری پشتی کمری (unstable burst fractures) بود.روش بررسی: پنجاه بیمار با شکستگی ناپایدار انفجاری مهره های پشتی کمری که بین سالهای 1380 تا 1383 در بخش ستون فقرات بیمارستان شهید کامیاب بستری بودند، تحت مطالعه قرار گرفتند. 14 نفر (28%) از بیماران مونث و 36 نفر (72%) مذکر بودند. میانگین سنی بیماران 34.76 سال (14 سال تا 63 سال) بود. میانگین زمان پیگیری 2.56 سال (1.2 تا 4 سال) بود.یافته ها: شایعترین محل شکستگی مهره L1 (25 مورد، 50%) بود. میانگین فاصله زمانی بین بستری و عمل جراحی 12.31 روز (از 2 روز تا 33 روز) بود. میانگین ارتفاع قدامی مهره قبل از عمل 4.5 ±20.52 میلی متر و بعد از عمل 4.3 ± 32.65 میلی متر بود ( میانگین اصلاح 39% ).میانگین ارتفاع خلفی مهره قبل از عمل 3.75 ± 31.5 میلی متر و بعد از عمل 4.6 ± 33.26 میلی متر بود (میانگین اصلاح 15%). میانگین زاویه دار شدن مهره قبل از عمل 4.5 ± 20.52 درجه و بعد از عمل 4.3 ± 32.65 درجه بود (میانگین اصلاح 48%) D.V.T. در 5 مورد (10%)، شکستن رادو پیچ در 2 مورد (4%)، عفونت محل عمل در 1 مورد (2%) موجود بود. در 48 مورد جهت ثابت کردن مهره ها از سیستم C.D (96%) و در 2 مورد از سیستم هارینگتون دیسترکشن (4%) استفاده شد. تمام موارد دارای فیوژن بعد از 1 سال بودند.نتیجه گیری: در شکستگی های ناپایدار انفجاری مهره در ناحیه پشتی کمری، درمان جراحی به روش جا اندازی غیر مستقیم و ثابت کردن مهره ها همراه با گرفت سبب پایدار شدن شکستگی و ایجاد فیوژن می شود.
كلید واژه: شکستگی انفجاری ناپایدار، ستون فقرات پشتی کمری، نتایج رادیولوژیکی، درمان جراحی

برای دریافت اینجا کلیک کنید