دانلود مقاله زنان در نهضت مشروطیت ایران در فایل ورد (word)

توضیحات

  مقاله زنان در نهضت مشروطیت ایران در فایل ورد (word) دارای 22 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله زنان در نهضت مشروطیت ایران در فایل ورد (word)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله زنان در نهضت مشروطیت ایران در فایل ورد (word)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله زنان در نهضت مشروطیت ایران در فایل ورد (word) :

پیشگفتار
در طول تاریخ بشر، روابط تولیدی و مناسبات توزیع و مالكیت حاصل از آن مرتباً تغییر كرده و به نسبت آن نیز روابط اجتماعی انسان ها بی امان در حال دگرگونی بوده و هست. روشن است كه مناسبات زن و مرد نیز نسبت به هم- در چنین شرایطی از دگرگونی های بدون وقفه- به دور از تغییر نبوده و مختلف ترین شكل ها را به خود گرفته است. تسلط و برتری مرد نسبت به زن یا برعكس از جمله‌ی بزرگترین نتایج این دگرگونی ها است.
زنان كنونی در جوامع طبقاتی تحت ستمی دوگانه قرار دارند. ستم نخست ناشی از وابستگی به مردان و عدم استقلال اقتصادی و اتكاء به خود آنان است، و دیگری ستمی است كه هم او و هم غیرهمجنسان مردش در زندگی اجتماعی و روابط كار و سرمایه متحمل می‎شوند.
بنابراین مسئله تنها بر سر برابری حقوق زن و مرد نیست، بلكه ورای آن، سخن از برانداختن تمام محدودیت هایی است كه وابستگی انسان از انسان و در نتیجه وابستگی یك جنس به جنس دیگر را به وجود می‎آورد.

دوران ما، دوران تحولات و دگرگونیهای سریع بنیادی است. یكی از مهمترین مسایلی كه همواره در كشور نوخاسته اهمیت خود را بیشتر نشان می دهد، مسئله ی زنان است. این مهم است كه زن چه نقشی در حیات اجتماعی به عهده گیرد و چگونه نیرو و تواناییش را در همه‌ی جهات به كار گیرد و عضوی مؤثر و عامل تولیدی پویای جامعه‌ی انسانی گردد. شكوفایی استعدادهای زن تنها زمانی مقدور است كه امكان شكوفایی تمامی اعضای یك جامعه به وجود آید. از این رو مسئله‌ی زن نه تنها به جنس او بلكه به كل جامعه اش هم مربوط است. در این رابطه، مطالعه‌ی مسایل مربوط به زنان باید در رابطه ای سالم و منطقی و با توجه به قانونمندی های عام جوامع طبقاتی صورت گیرد. سرنوشت تاریخی زن و نقش وی را باید از گذشته های دور تاریخ بشری مورد ارزیابی قرار داد و بر مبنای آن به تصویر شرایط كنونی اش پرداخت. تنها در چنین صورتی است كه ترسیم خطوط اصلی زندگی آینده‌ی او و رهاییش از بندهای اسارت می‎تواند میسر گردد.

زنان در نهضت مشروطیت ایران
نهضت مشروطیت ایران جنبشی سوداگرانه- مردمی بود. این جنبش، نیروهای فئودالی و استعماری را یك مرحله به عقب راند. و اگرچه نتوانست به هدف خود یعنی استقرار بورژوازی ملی یا رژیمی دموكراتیك دست یابد، لیك امكان یافت نظام بورژوا- ملاكی را كه از نظر تاریخی یك مرحله جلوتر از سلطه‌ی مطلق فئودال ها بود جایگزین آن سازد. در این جنبش زنان ایران نیز از خواب خرگوشی چندین هزار ساله‌ی خود برخاستند ودر جهت پیشبرد هدف های آن سهمی ایفا كردند.

در زمان مظفرالدین شاه موج اعتراض و نارضایتی از سوی مردم پایه های سست استبدادی مطلقه ی قاجار را به لرزه درآورد. زنان در تخریب سرای بانك- كه دولت روسیه‌ی تزاری به منظور توسعه ی سیاست خود بر فراز قبرستانی قدیمی در تهران بنا می نهاد- شركت جسته و آن را در هم كوبیدند. هنگامی كه مردم از سوی علمای وقت دعوت شدند كه به منظور اعتراض به سیاست های خودكامه‌ی مظفرالدین شاه عبدالعظیم بست بنشینند، زنان جلوی سواران شاهی را- كه قصد خرابكاری داشتند- گرفته و مانع رخنه‌ی آنان به درون بست نشینان گردیدند. رساندن اخبار و اطلاعات مهم در مواقع حساس مبارزات مردم نیز از جمله فعالیت های زنان بود. در اواخر سلطنت مظفرالدین شاه بست نشینی بزرگی در سفارت انگلیس برپا شد كه به پیروزی مردم انجامید و مظفرالدین شاه به ناچار صدور فرمان مشروطیت را بر گردن گرفت. با صدور این فرمان مردم به برگزاری جشن ها و پایكوبی پرداختند و زنان نیز در برگزاری این مراسم شركت جستند. زنان همچنین در جنبش به وجود آمدن بانك ملی- كه به منظور پیشگیری از اقدام دولت مبنی بر دریافت وام از دول بیگانه بود- با پیشنهاد فروش جواهرات خود و ایجاد سرمایه‌ی اولیه برای بانك، آمادگی خود را در این اقدام ملی نشان دادند.

«… روزی در پای منبر سید جمال واعظ در مسجد میرزا موسی زنی به پا خاسته چنین گفت: دولت ایران چرا از خارجه قرض می‎كند. مگر ما مرده ایم؟ من یك زن رختشوی هستم و به سهم خود یك تومان می‎دهم، دیگر زن ها نیز حاضرند. از این گونه نمایش ها بسیار روی می‎داد. »
شهر تبریز كه محمدعلی میرزا فرزند مظفرالدین شاه والی آن بود، قبل از صدور فرمان مشروطیت پا به پای تهران در جنبش ضداستبدادی- ضد استعماری شركت داشت و نقش ارزنده ای بازی كرد.

پس از صدور فرمان مشروطیت دول روسیه‌ی تزاری و انگلستان به جهت بسط سیاست غارتگرانه‌ی خود اقدام به بستن قرارداد شوم 1907 كردند. به موجب این قرارداد، مناطق شمال ایران در اختیار دولت تزاری و صفحات جنوبی آن در كنترل انگلستان قرار می گرفت و قسمت های مركزی ایران نیز به ظاهر بیطرف می شد. نمایندگان اولین دوره‌ی مجلس شورای ملی- این ثمره‌ی گرانمایه‌ی نهضت مشروطیت- پیمان ننگین فوق را مردود اعلام كردند. به دنبال این رویداد، جهانخواران روسیه‌ی تزاری و انگلستان- پس از یك سلسله كشمكش های سیاسی- به همراه سرسپرده‌ی خویش محمدعلی میرزا، در سال 1287 شمسی مجلس را به توپ بستند و آزادیخواهان ایران را داغدار ساخته و به تعقیب و كشتار آنان پرداختند.

در چنین شرایطی مردم شهر تبریز به مقاومتی قهرمانانه دست زدند و این شهر رفته رفته به دژ تسخیرناپذیر آزادیخواهان مردم ایران بدل گردید. مردم این شهر به رهبری مجاهدان قهرمانی چون ستارخان و باقرخان موفق گردیدند پس از قریب یك سال مبارزه‌ی خونین و بی امان مشروطیت از دست رفته را به مردم ایران بازگردانند و لزوم موجودیت آن را به محمدعلی شاه سرسپرده تحمیل كنند.

در این دوران فعالیتهای زنان تنها به عملیات پشت جبهه- چون پركردن پوكه‌ی فشنگ و غیره- محدود نمی گردید. «پاولویچ» می نویسد:
«عكس یك دسته‌ی شصت نفری از زنان چادر به سر ایرانی، تفنگ به دست اكنون در اختیار ما است. اینان محافظ یكی از سنگرهای تبریز بودند. »
در یكی از شماره های «حبل المتین»، خبری بدین مضمون چاپ شده است:

«در یكی از زد و خوردهای بین اردوی انقلابی معروف ستارخان به لشكریان شاه، بین كشتگان انقلابیون بیست زن مشروطه طلب در لباس مردانه پیدا شده است.»
پس از به توپ بستن مجلس و رویارویی ارتجاع داخلی و خارجی با مقاومت شدید مردم، قشون دستگاه خودكامه‌ی تزار از شمال به آذربایجان- سنگر آزاد مردان مشروطیت- سرازیر گردید. به دنبال این جریان، استعمارگران روسی با همكاری دوستان غارتگر انگلیسی خود در سال 1290 هجری طی اولتیماتومی به دولت نوبنیاد ایران- علاوه بر طلب امتیازات جدید- خواستار پرداخت مخارج لشكركشی روسیه‌ی تزاری به آذربایجان شدند.

دو دولت مهاجم برای دریافت جواب خود مهلتی 48 ساعته تعیین و تهدید كردند كه در صورت عدم قبول خواسته هایشان تمامی خاك ایران را اشغال خواهند كرد.
مردم ایران در برابر چنین تهاجم بی شرمانه ای به حقوق خویش و با توجه به واقعیت تلخ خطر نابودی كامل مشروطیت- كه به بهای ریختن خون بهترین عزیزانش به دست آمده- دست به واكنشی عظیم زد.
نمایندگان دوره‌ی دوم مجلس شورای ملی با التیماتوم فوق مخالفت كردند. دولت دست نشانده‌ی وقت به رهبری وثوق الدوله مجلس را بست.

برای دریافت اینجا کلیک کنید