دانلود مقاله چگونگی ارائه مقالات و سمینارها در pdf

توضیحات

  مقاله چگونگی ارائه مقالات و سمینارها در pdf دارای 30 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله چگونگی ارائه مقالات و سمینارها در pdf  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله چگونگی ارائه مقالات و سمینارها در pdf،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله چگونگی ارائه مقالات و سمینارها در pdf :

چگونگی ارائه مقالات و سمینارها:
كسی كه راجع به امری قضاوت می كند ولی نمی تواند آن را تشرحی و به طور مستدل بیان كند نباید هرگز هیچ فكری در مورد آن كرده باشد.
در عصر جدید بسیاری از اشخاص از طریق صحبت در میان جمع و در همایشها عقاید خود را انتشار داده و مؤثر بوده اند.

فرآیند برقراری ارتباط كلامی:
صرف نظر از انواع رابطه كلامی در جریان هفت جزو دیگر نیز وجود دارد. كه شامل گیرنده پیام، مجرای ارتباط، شنونده، بازخورد، مداخله و موقعیت است.
گوینده: برقراری ارتباط كلامی با گوینده آغاز می شود. موقعیت شما در نقش گوینده به خود شما به اعتبار شخصی شما، به معلوماتتان درباره مطلب، به آمادگی برای صحبت، به حالت سخن گفتن، به حساسیت نسبت به شنوندگان و موقعیت بستگی دارد. این كار علاقه و ایجاد جاذبه نیز می خواهد. نمی توانید از مردم توقع داشته باشید به آنچه می‌گویید علاقه و توجه نشان دهند، مگر اینكه توجه و علاقه خودتان جلب شده باشد. البته قبل از اینكه روشها و فنون ارائه مطلب كاربرد داشته باشند نخست باید چیزی برای گفتن داشته باشید.

پیام: پیام هر چیزی است كه گوینده به شخص دیگر ابلاغ می كند. هدف شما در سمینارها و سخنرانی عمومی این است كه پیام عمدی خود را طوری ادا كنید كه واقعاً سبب برقراری ارتباط شود. دستیابی به این منظور هم به این بستگی دارد كه چه می‌گویید (پیام كلامی) و هم اینكه چگونه می گویید. (پیام غیركلامی)
پیام كلامی را درست همان گونه كه كار طلب می كند تهیه كنید. باید موضوع را به چیزی اختصاص دهید كه بتوانید در مدت زمانی كه سمینار به شما اجازه می دهد به قدر كافی درباره آن بحث كنید. باید درباره جزئیاتی كه می تواند به شما كمك كند تحقیق و از میان آنها مقداری را انتخاب كنید تا عقاید مطروحه خود را روشن و متقاعد كننده بسازید. باید آرا و عقاید خود را طوری نظام دهید كه شنوندگان بتوانند بدون اینكه عقب بیفتند یا گیج شوند آنها را تعقیب كنند. پیام را نیز در قالب كلماتی بیان كنید كه دقیق روشن و واضح، معتبر و مناسب باشد.

پیام غیركلامی را علاوه بر پیامی كه از طریق كلمات می فرستید، از طریق لحن صدا، ظاهر، حالات، حالات صورت و ارتباط چشمی نیز بفرستید. نكته مهم اینست كه مطمئن شوید پیام غیركلامی شما پیام كلامی شما را خدشه دار نسازد.

مجرا: مجرا چیزی است كه به وسیله آن پیام ابلاغ می شود. وقتی گوشی تلفن را برمی‌دارید تا به یك دوست تلفن بزنید تلفن مجرا یا وسیله ارتباطی است. ممكن است در سمینارها از چند مجرا استفاده كنند و هر كدام از آنها بر پیامی كه توسط تماشاچیان دریافت می شود، اثر خواهند گذاشت در كلاس، مجرای ارتباطی مستقیم ترین نوع است همشاگردیها بدون مداخله هرگونه وسیله الكترونیكی هم من را می بینند و هم صدایم را می شنوند.
شنونده: شنونده كسی است كه پیام ابلاغ شده را دریافت می كند. بدون شنونده هیچ رابطه‌ای برقرار نمی شود.

هر چیزی كه گوینده می گوید از طریق چهارچوب انتقالی شنونده از صافی می گذرد (كل معلومات تجارب، اهداف، ارزشها و نگرشهای وی)
از آن رو كه گوینده و شنونده افراد متفاوتی هستند هرگز نمی توانند چهارچوب انتقالی كاملا یكسانی داشته باشند و چون چهارچوب انتقالی شنونده هیچ وقت دقیقاً آن چیزی نیست كه گوینده دارد معنی یك پیام نیز در نزد شنونده و گوینده یكسان نیست. از آنجا كه افراد چهارچوبهای انتقالی متفاوت دارند باید برای هماهنگ كردن پیام با شنونده ویژه‌ای كه مورد خطاب است دقت بسیار زیادی به خرج دهید و باید بر شنونده متمركز باشید.
نمی توانید فرض كنید شنوندگان نسبت به آنچه باید بگوئید علاقه‌مند خواهند شد. اگر نحوه ایراد سخن شما یكی از دو حالت بسیار پیچیده یا بسیار بنیانی باشد و یا اگر موضوع صحبت را به تجارب، علایق، معلومات و ارزشهای شنوندگان مربوط نسازید، توجه و حضور ذهن شنوندگان خود را به سرعت از دست خواهید داد و زمانی موفق خواهید بود كه شنوندگان به خود بگویند «این برای من هم مهم است».

بازخورد: شنوندگان شما پیامتان را به سادگی مثل گیرنده های انسانی جذب نمی كنند. آنها از حوزه خود در جواب، پیام می فرستند. این پیام بازخورد نامیده می شود.
آیا شنوندگان شما در صندلیهای خود به جلو خم شده اند مثل اینكه كاملاً متوجه سخنرانی هستند؟ آیا با نظرهای شما موافقند و آن را تحسین می‌كنند؟ آیا به لطیفه‌های شما می خندند؟ آیا روی چهره خود نگاههای تمسخرآمیز دارند؟ آیا پای خود را تكان می‌دهند جابه جا می شوند و به ساعتشان خیره می شوند؟ پیامی كه از طریق این گونه عكس‌العمل ها فرستاده می شود می تواند اینها باشد: من شیفته صحبت شدم- خسته شدم- با شما موافقم- با شما موافق نیستم و … به هر حال باید نسبت به این واكنشها هشیار بود و پیام خود را در راستای آنها هماهنگ نمود.

مداخله: هر چیزی كه باعث كند شدن یا ممانعت از برقراری ارتباط پیامی شود مداخله نام دارد. صدای ماشینها در خارج از ساختمان، صحبت دانشجویان در راهرو و … می تواند مانع آن شود كه شنوندگان صدای شما را بشنوند.
انواع دیگری از مداخله نیز وجود دارد. بسیاری از آنها از میان خود شنوندگان است و نه از خارج. شنونده ای ممكن است برای امتحانی كه در دوره آتی كلاس خود خواهد داشت نگران باشد. در حالی كه مشغله فكری شخص دیگری ممكن است به خاطر دعوایی باشد كه با شخص دیگری داشته و وی را در فكر فرو برده باشد.
به رغم وجود انواع این مداخله ها باید سعی كنید توجه و تمركز مخاطبان خود را حفظ كنید.
موقعیت: موقعیت عبارتست از زمان و مكانی كه برقراری ارتباط در آن صورت می‌گیرد. مكالمه همیشه در مكانی معین جریان می یابد. بعضی وقتها شرایط خود كمك كننده است و در مواقعی شرایط و موقعیت می تواند مزاحم باشد.

یك نطق خوب چیست؟
نطق خوب توجه دیگران را به خودش جلب نمی كند بلكه نظرات سخنران را با روشنی و جذابیت ابلاغ می‌كند بی آنكه شنوندگان را خسته و بی علاقه سازد. اگر تنها در هنگام نطق، مٍن و مٍن و این پا و آن پا كنید به پنجره خیره شوید یا یكنواخت صحبت كنید نمی‌توانید با موفقیت پیامتان را به شنوندگان تفهیم سازید اگر خودنمایی كنید قیافه نمایشی بگیرید، یا با آهنگ لرزان فریاد بكشید نمی توانید برای مخاطبان مفید باشید. اغلب شنوندگان نطقی را ترجیح می دهند كه تا حدی رسمی و آمیخته با ویژگیهای یك مكالمه خوب؛ صراحت، خودانگیزگی، نشاط و سرزندگی عبارات كلامی و صوری و ارتباطی روح‌بخش باشد.

وقتی كه شروع به ایراد سخن رسمی می كنید در زمینه نحوه ارائه آن سوالاتی برایتان پیش خواهد آمد آیا باید قوی و بی محابا صحبت كنم یا اینكه با آهنگ پایین نطق كنم؟ كجا باید بایستم؟ چگونه قیافه بگیرم؟ چگونه از یادداشتهایم استفاده كنم؟ به چه سرعتی باید صحبت كنم؟ چه وقت باید مكث كنم؟ كجا باید نگاه كنم؟ اگر اشتباهی مرتكب شوم چه باید كنم؟ پاسخهای ثابتی برای این پرسش ها وجود ندارد، سخن گفتن یك نوع هنر است و علم نیست. آنچه را كه در حضور شنوندگان امروز با موفقیت ارائه می كنید ممكن است با شنوندگان فردا به همان نتیجه نرسید.
وقتی نطق خود را برنامه ریزی میكنید باید به موارد مهمی مثل نطق گویا، اجتناب از حركات ناپسند و برقراری ارتباط چشمی با شنوندگان توجه كافی مبذول دارید. در حقیقت برای كنترل زمان، ریتم، و انگیزه نطق، با جرأت عمل می كنید.

شیوه های ایراد نطق:
چهار شیوه برای ایراد نطق عبارتند از:
1- خواندن كلمه به كلمه از دست نوشته 2- ازبرخوانی از حافظه 3- نطق فی البداهه بدون آمادگی قبلی 4- نطق فی البداهه با آمادگی قبلی.
خواندن كلمه به كلمه از دست نوشته:
نطقهای مهم باید كلمه به كلمه براساس یك دست نوشته دقیق آماده شده ایراد شود. در نطقهای دست نوشته، زمانبندی به عنوان یك عامل مهم محسوب می شود. با وجودی كه این كار آسان به نظر می رسد ایراد نطق از روی یك دست نوشته به مهارت زیاد نیاز دارد. بعضی از افراد بخوبی از عهده این كار برمی آیند و واژگان دل انگیز و روح بخشی به كار می برند و بعضی دیگر همواره در این كار شكست می خورند و به جای گزینش كلمات همساز و محاوره ای، عبارت پردازی آنها خشك و بی روح به نظر می آید.

بازخوانی از حافظه:
زمانیكه نطق طولانی و پیچیده شد از حافظه خواندن آن به تمرینی سخت نیاز دارد. به هر حال مطمئن شوید كه كاملاً در برقراری تماس با حضار توانمند هستید و سعی نكنید كه فقط كلمات را حفظ كنید. سخنرانانی كه به سقف یا پنجره خیره شوند تا آنچه را به خاطر سپرده اند به یاد آورند مثل آنهایی هستند كه به صورت پنهانی یك دست نوشته را می خوانند.
نطق فی البداهه (بدون آمادگی قبلی):
این نطق بدون هرگونه آمادگی قبلی ایراد می شود. تعداد كمی از افراد هستند كه ترجیح می دهند فی البداهه صحبت كنند اما بعضی از اوقات این كار اجتناب ناپذیر است.
نطق فی البداهه (با آمادگی قبلی):
بنا بر عرف معمول بدیهه گویی به همان مفهوم بداهه است. اما از نظر فنی این دو اصطلاح متفاوت هستند. به رغم اینكه بداهه نطقی است كه در مجموع بدون آمادگی قبلی ایراد می‎شود، بدیهه گویی نطقی است كه دقیقاً با آمادگی و تمرین قبلی ایراد می شود. كسی كه با آمادگی قبلی صحبت می كند از یك رشته یادداشتها و طرح صحبتهایی برای تقویت حافظه استفاده می كند. عبارت پردازی كامل در زمان نطق صورت می گیرد. در این شیوه از دو نوع طرح برای نطقها استفاده می‎شود؛ طرح آماده سازی و طرح صحبت مختصر

مدت زمان ایراد نطق:
ایراد نطق در 5 دقیقه:
معمولاً زمانی مورد استفاده قرار می گیرد كه زمینه كاری خاصی از سوی فردی ارشد به فردی دیگر كه پائین تر است تكلیف شود. فرصت داده شده معمولاً كوتاه است و چنانچه 2 هفته فرصت داشته باشید از خوشبخت ترین افراد هستید چرا كه فرصت داده شده اگر 24 ساعت باشد نیز غیرمعمول نیست.
این نوع از ایراد نطق عمدتاً دربرگیرنده گزارش موردی و یا مروری كوتاه در مورد مشخصات برجسته یك مسئله می باشد. مسلم است كه ارائه كلیه موارد مهم در 5 دقیقه كار ساده ای نیست و استفاده از ابزارهای كمك آموزشی نیز محدود می باشد.

ایراد نطق در 15 دقیقه:
معمولا از سوی رده های بالاتر دستیاران تخصصی هررشته ارجاع می شود و شما می‌توانید با اعلام انجام این سخنرانی موافقت خود را اعلام كنید.

برای دریافت اینجا کلیک کنید