بررسی بیماری پارکینسون و ارتباط آن با بیماری های دیگر تحت فایل ورد (word)

فهرست مندرجات:
فصل اول:مقدمه10
بیان مساله11
اهداف وفرضیات12
فصل دوم:بازنگری منابع واطلاعات موجود 14    
بیماری پارکینسون15
اتیولوژی15
پاتولوژی16
پاتوژنز17
درمان19
هلیکو باکتر پیلوری21
مروری بر دیگر مقالات23
. فصل سوم:مواد وروشها24
نوع مظالعه25
تعداد نمونه،روش نمونه گیری ومعیارهای انتخاب نمونه26
معیار های پذیرش  و عدم  پذیرش27
نوع پژوهش  و روش  انجام  کار28
فصل چهارم :یافته ها29
فصل پنجم:بحث و نتیجه گیری39
منابع45
ضمایم53


فهرست جداول ونمودارها و پیوست ها:

الف-نمودارها
نمودار شماره 1)ارتباط عفونت هلیکوباکتر پیلوری  (IgG  Ab) با بیماری پارکینسون30
نمودار شماره 2)ارتباط استرس با بیماری پارکینسون...........................31
نمودار شماره 3)ارتباط  زخم پپتیک با بیماری پارکینسون.........................32
نمودار شماره4)ارتباط سیگار با بیماری پارکینسون.............................33
نمودار شماره5)ارتباط دیابت با بیماری پارکینسون.................................34
نمودار شماره6)ارتباط الکل با بیماری پارکینسون..................................35
نمودار شماره7)ارتباط هیپرلیپیدمی با بیماری پارکینسون..........................36
نمودار شماره8)ارتباط هیپرتانسیون با بیماری پارکینسون.........................37
ب - پیوست ها:
فرم اطلاعاتی طرح..........................................................49

چكیده
مقدمه : پاركینسون بیماریی است كه باعث ایجاد اختلالات حركتی می‌گردد. علت این بیماری كاهش دو پامین و به هم خوردن تعادل بین دو نور و ترانسیمتر (دوپامین و استیل كولین) در سیستم دو پامینرژ یك نیگر و استر یاتال می‌باشد. در مطالعات اخیر دیده شده كه با درمان عفونت هیلكوباكتر پیلوری جذب لوودو پا بیشتر شده و نتیجه درمان بهتر شده است.
مواد و روشها : این مطالعه که به روش Case-Control انجام شدازمیان بیماران مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب 56 نفرانتخاب شدند.افراد به دو گروه 28 نفری به عنوان گروه مورد (مبتلا به پاركینسون) و شاهد (غیر مبتلا به پاركینسون) تقسیم شدند و تست آنتی بادی IgGهلیکوباکترپیلوری در هر دو گروه انجام شد.
یافته‌ها : میانگین سن افراد پاركینسون 60  سال و غیر پاركینسونی 57 سال بود. در افراد مبتلا 18 نفر (3/64%) آنتی بادی مثبت و 10 نفر (%7/35) آنتی بادی منفی داشتند. در افراد غیر مبتلا 15 نفر (%6/53) آنتی بادی مثبت و 13 نفر (4/49%) آنتی بادی منفی داشتند.
نتیجه : در این مطالعه ارتباطی بین وجود عفونت قبلی هلیكو باكتر پیلوری در بیماران پاركینسونی و افراد غیر پاركینسونی یافت نشد.p>/05))اما درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بیماران پیشنهاد میگردد.

واژگان کلیدی:پارکینسون ،هلیکوباکترپیلوری،آنتی بادی

فصل اول
مقدمه
 
بیان مسأله:

بیماری پاركینسون یكی از بیماری‌هایی است كه باعث ایجاد اختلالات حركتی می‌گردد. این بیماری

در تمامی نژادها و با شیوع 2-1نفر در هر هزار نفر رخ می‌دهد. شیوع آن با افزایش سن افزوده

 می‌شود. مشخصات این بیماری عبارتند از لرزه، هیپوكینزی، رژیدتیه، اختلال در راه رفتن و قامت.

تاكنون اتیولوژی‌های مختلفی برای این بیماری مطرح شده است كه شایعترین آن نوع ایدیو پاتیك

می‌باشد. از علل دیگر آن می‌توان به انسفالیت  لتارژیك پاركینسونیسم ناشی از داروها و سموم و

پاركیسنونیسم همراه با سایر بیماریهای نرولوژیك را نام برد. در مطالعات اخیر بحث‌هایی در مورد

همراهی عفونت هلیكوباكترپیلوری با بیماری پاركینسون مطرح شده است. این باكتری نوعی باسیل

منحنی شكل گرم منفی می‌باشد كه متحرك است و نقش اصلی را در زخم پپتیك و سرطان معده دارد.

این عفونت شایعترین بیماری باكتریال در سراسر جهان است و شیوع آن در نقاط مختلف جهان بسته

به سطح بهداشت جامعه بستگی دارد. در كشورهای در حال توسعه 80% از جمعیت تا 20 سالگی

آلوده می‌شوند كه این میزان در آمریكا 30% می‌باشد و میزان آلودگی به هلیكوباكترپیلوری در کشور

کره جنوبی  56% گزارش شده است. این باكتری به مخاط معده و روده آسیب وارد می‌كند و باعث

ایجاد زخم می‌شود. در مطالعات انجام شده اخیر نوعی همراهی عفونت هلیكوباكترپیلوری با بیماری

پاركینسون مشاهده شده و دیده شده كه با درمان این نوع عفونت در این بیماران جذب  لوودوپا بهتر

صورت گرفته و نتایج درمان بهتری حاصل شده است.

همچنین یكی از درمانهای اصلی كه برای بیماران پاركینسون وجود دارد لوودوپا می‌باشد كه در

بیمارن دارای زخم پپتیك باید با احتیاط مصرف شود. با توجه به این موضوع كه كشور ما از جمله

جوامعی است كه عفونت هلیكوباكترپیلوری دارای شیوع بالایی می‌باشد و همچنین اكثر افراد مبتلایان

به پاركینسون دارای سن بالا هستند و شیوع پاركینسون در آنها بالاتر می‌باشد این طرح با هدف

برررسی ارتباط قبلی عفونت هلیكوباكترپیلوری با بیماری پاركینسون در بیمارستان بعثت در سال

87-1386 صورت پذیرفت.

اهداف پژوهش

هدف كلی طرح

ارتباط عفونت قبلی هلیكوباكترپیلوری با بیماری پاركینسون در بیماران مراجعه كننده به بیمارستان

بعثت در سال 87-1386

هدف اختصاصی طرح:

بررسی فراوانی عفونت هلیكوباكترپیلوری در بیماران پاركینسونی

اهداف فرعی طرح:

1- بررسی ارتباط بیماری پارکینسون با  جنس بیمار

2- بررسی ارتباط  استرس كاری با بیماری پارکینسون

3- بررسی ارتباط الكل و سیگار با بیماری پارکینسون

4- بررسی ارتباط دیابت، هیپرتانسیون، هیپرلپیپدمی با بیماری پارکینسون

سؤالات پژوهش

1-    آیا بین عفونت قبلی هلیكوباكترپیلوری با بیمارن پاركینسونی ارتباطی وجود دارد؟

2-    فراوانی  مصرف الكل و سیگار در بیمارن پارکینسونی چقدر است؟
 
3-    فراونی استرس  در بیماران پارکینسونی چقدر است؟

4-    -فراوانی بیماری پارکینسون بسته به جنس بیمار  چقدر است؟
       
5-    فراوانی  دیابت، هیپرلیپیدمی و هیپرتانسیون در بیماران پارکینسونی چقدر است؟

فرضیات:
 
 هیچ رابطه‌ای بین وجود عفونت هلیكوباكترپیلوری و بیماران پاركینسونی وجود ندارد.
  
بین وجود عفونت هلیکوباكترپیلوری و بیماری پاركینسون رابطه مستقیم وجود دارد.
 
فصل دوم
بازنگری منابع واطلاعات موجود
           
                بیماری پارکینسون

اتیولوژی:

الف) ایدویوپاتیك: شایعترین نوع پاركینسونیسم علت مشخصی ندارد. این نوع ایدیوپاتیك بیماری

پاركینسون یا فلج آژیتان نامیده می‌شود.

ب)انسفالیت لتارژیك: در نیمه نخست قرن بیستم پاركینسونیسم اغلب به دنبال انسفالیت ون اكونومو

ایجاد می‌گشت. از آنجایی كه این عفونت دیگر مشاهده نمی‌شود موارد پاركینسونیسم به دنبال انسفالیت

به صورت فزاینده‌ای نادرگشته است.


پ) پاركینسونیسم دارویی یا ناشی از سموم:

1)    داروها: بسیاری از داروها مانند فنوتیازین‌ها، بوتیروفنون‌ها، متوكلوپرامید، رزرپین و

تترابنازین ممكن است سبب سندرم پاركینسونیسمی برگشت پذیر شوند.
    2) مواد سمی: سمومی مانند غبار منگنز یادی سولفید كربن ممكن است سبب پاركینسونیسم

شوند. پاركینسونیسم از عوارض مسمومیت شدید با مونواكسید كربن یا استنشاق غبار ناشی از

جوشكاری است. بررسی‌های آزمایشگاهی نشان داده كه قرار گرفتن در معرض حشره‌كشها نیز سبب

بروز پاركینسونیسم می‌شود.

3)MPTP (1-متیل -4فنیل- او 2و 5و 6 تتراهیدروپیریدین) نوعی پارکینسونیسم دارویی در

بیمارنی كه تركیبی مشابه مپریدین به نام MPTP ساخته و مصرف نموده‌اند گزارش شده است. این

ماده به تركیبی سمی متابولیزه می‌شود كه منحصراً نورونهای حاوی دوپامین ماده سیاه و نورونهای

آدرنرژیك لوكوس سرلئوس را تخریب ساخته، سبب پاركینسونیسم شدید در انسانها می‌شود. ایجاد

تغییرات نوروشیمیایی، پاتولوژیك و مشخصه‌های بالینی بیماری پاركینسون توسط این ماده امكان

ایجاد بیماری ایدیوژپاتیك توسط نوعی سم محیطی را مطرح ساخته است. پاركینسونیسم ناشی MPTP

 ممكن است نمونه‌ای را فراهم سازد كه در تولید دارهای جدید جهت درمان این بیماری مورد استفاده

قرار گیرد.


ت)پاركنسیونیسم به همراه دیگر اختلالات نورولوژیك

ث) پاركینسونیسم ارثی: پاركینسونیسم به ندرت ارثی است. بیماری در برخی موارد با توارث

اتوزومال غالب ناشی از موتاسیون در ژن a- سینولكئین(21q4) است. موتاسیون در ژن

پاركین(6q25.2q27) عامل عمده پاركینسون ارثی با شروع زودرس و توارث اتوزومال مغلوب و

نیز بیماری پاركینسون تك ‌گیر با شروع در جوانی است انواع مختلفی از جابه‌جایی اكزونها و

موتاسیونهای نقطه‌ای در این بیماران یافت شده است.

پاتولوژی:

در پاركینسونیسم ایدیوپاتیك بررسی پاتولوژیك نشان دهنده از بین رفتن سلولهای پیگمانته در ماده

سیاه و دیگر مراكز ساقه مغز، از بین رفتن سلولهای گلوبوس پالیدوس و پوتامن و وجود  گرانولهای

انكلوزیونی  داخل  نورونی  ائوزینوفیلی  (اجسام لوی)   حاوی  پروتئین
 
a- سینوكلئین در هسته‌های قاعده‌ای، ساقه مغز و نخاع و گانگلیون‌های سمپاتیك است. این اجسام

انكلوزیونی در موارد پاركینسونیسم به دنبال انسفالیت مشاهده نمی‌شوند. در مقابل دژنراسیون

غیراختصاصی نورو فیبریلر در برخی ساختمانهای دیانسفال و نیز تغییرات ماده سیاه مشاهده

می‌شود.

پاتوژنز:

دوپامین و استیل كولین در كورپوس استریاتوم موجود بوده به عنوان واسطه‌های شیمیایی عمل

می‌كنند. چنین به نظر می ‌رسد كه در پاركینسونیسم ایدیوپاتیك به علت كاهش دوپامین در سیستم ترشح

كننده دوپامین نیگرواستریاتال تعادل طبیعی بین این دو واسطه شیمیایی كه دارای اعمال متضاد هستند

مختل می‌شود. واسطه‌های شیمیایی دیگر مانند نوراپی نفرین نیز در مغز مبتلایان به پاركینسونیسم

كاهش می ‌یابند اما اهمیت بالینی این كاهش مشخص نیست. به هم خوردن تعادل مهاری و تحریكی در

درون هسته‌های قاعده‌ای و ارتباط مستقیم و غیرمستقیم آن عامل بروز اختلالات حركتی مبتلایان به

پاركینسونیسم دانسته شده است.

الف) لرزه: لرزه پاركینسونیسم با فركانس 4 تا 6 هرتز مشخصاً در حالت استراحت بارزتر است.

لرزه در نتیجه فشارهای عاطفی تشدید شده و اغلب در حین فعالیت اداری كاهش می ‌یابد. لرزه معمولاً‌

از دست یا پا شروع می ‌شود و به شكل اكستانسیون- فلكسیون منظم انگشتان یا دست یا پا و با

پروناسیون- سوپیناسیون  منظم  ساعد بروز می‌نماید. لرزه در بسیاری موارد صورت رادر ناحیه دهان

گرفتار می‌ سازد. لرزه در نهایت هرچهار اندام رادرگیر خواهد ساخت اما محدود ماندن لرزه در یك

یا دو اندام یك سمت بدن برای ماهها تا سالها پیش از منتشر شدن شایع است. در برخی بیماران لرزه

هیچگاه علامت بارزی نخواهد  داشت.

ب) رژیدیته: رژیدیته یا افزایش تون- یعنی افزایش مقاومت در مقابل حركات غیرفعال- از

مشخصات بالینی پارکینسونیسم است. اختلال تون عامل وضعیت خمیده بسیاری از مبتلایان به

پاركینسونیسم می‌باشد. مقاومت مشخصاً در تمام طول حركت در یك مفصل خاص ثابت باقی می ‌ماند

و عضلات آگونیست  و آنتاگونیست به یك میزان درگیر می‌شوند كه این امر برخلاف اسپاسیته است

كه در آن افزایش تون در شروع حركات حداكثر بوده (پدیده چاقوی ضامن‌دار) در برخی عضلات

بیش از عضلات دیگر می‌باشد. رژیدیته ناشی از پاكینسونیسم در برخی موارد به سبب انقطاع‌هایی

چرخ ‌دهنده مانند در حركات غیر فعال با عنوان رژید یته چرخ دهنده‌ای توصیف می ‌شود كه علت آن

تا حدودی ناشی از وجود لرزه است.

پ) هیپوكینزی: ناتوان كنند‌ه ‌ترین تظاهر بیماری هیپوكینزی است (كه گاه برادی كینزی یا آكینزی

نیز خوانده می‌شود.) است كه در آن حركات ارادی آهسته شده، حركات خودكار مانند نوسان دست‌ها

هنگام راه رفتن كاهش می ‌یابد. صورت بیمار نسبتاً‌ بدون حركت است (صورت ماسك مانند)،

شیارهای پلك گشاد شده و پلك زدن كاهش می‌یابد و حالت صورت ثابت باقی می‌ماند، لبخند به آرامی

ایجاد می ‌شود و به آرامی از بین می ‌رود. بلندی صدا كاهش می ‌یابد  (هیپوفونی)  و تنظیم آن دچار

اختلال می ‌شود. حركات ظریف یا حركات متناوب سریع مختل می‌شوند اما قدرت در صورتی كه

بیمار وقت كافی داده شود كاهش نیافته است، دست خط ریز، لرزان و ناخوانا می ‌شود.

ت) راه رفتن و قامت غیرطبیعی: بلند شدن از تخت یا مبل مختل می ‌شود و بیمار هنگام ایستادن
قامتی خمیده دارد. شروع راه رفتن مشكل است به طوری كه بیمار در حال درجا راه رفتن و پیش از

امكان حركت به جلو بیشتر و بیشتر به جلو خم می‌ شود. راه رفتن با قدم‌های كوچك و با كشیدن پاها

صورت می‌ گیرد و نوسان  طبیعی  دست‌ها به هنگام راه رفتن وجود ندارد. دور زدن نامتعادل است و

ایستادن نیز ممكن است مشكل باشد. در موارد پیشرفته بیمار جهت جلوگیری از افتادن مرتباً به

سرعت راه رفتن خود می‌ افزاید زیرا در نتیجه قامت غیر طبیعی مركز ثقل تغییر یافته است.

ث) دیگر تظاهرات بالینی: بلفار و كلونوس خفیف  (لرزش پلك‌های بسته)  شایع است و در مواردی

بلفار و اسپاسم (بسته شدن غیرارادی پلك‌ها) مشاهده می‌ شود. آب دهان بیمار احتمالاً ‌به علت اختلال

بلع ممكن است سرازیر شود. مشخصاً تغییری در رفلكس‌های وتری مشاهده نمی ‌شود و پاسخ كف

پایی فلكسور است. زدن ضربات متوالی به ریشه بینی (دو ضربه در ثانیه) سبب پلك زدن مداوم

بیمار می ‌شود (نشانه میرسون). حال آنكه در افراد طبیعی پلك زدن پس از چند ضربه متوقف

می ‌شود. اختلال شناختی ممكن است رخ دهد اما معمولاً خفیف و دیررس می‌باشد. افسردگی و

توهمات بینایی شایع است.

درمان: پاركینسونیسم در مراحل اولیه به درمان دارویی نیازی ندارد اما ماهیت بیماری و نیز

در دسترس بودن درمان طبی در صورت تشدید علائم باید برای بیمار توضیح داده شود و بیمار باید

تشویق به ارائه فعالیت شود. درمان در صورت لزوم جهت برقرار ساختن تعادل دوپامین- استیل

كولین در استریاتوم توسط مهار اثرات استیل كولین با داروهای آنتی كولنیرژیك یا تقویت اثرات

دوپامین صورت می ‌گیرد.

الف)دارهای آنتی كولینرژیك: داروهای آنتی كولینرژیك موسكارینی در درمان لرزه و

رژیدیته موثرتر از هیپوكینزی هستند اما به طور كلی تأثیر كمتر از داروهای تقویت ‌كننده دوپامین

دارند. از میان شایعترین داروهای مصرفی‌تری هگزی فنیدیل و بنزوتروپین را می‌توان نام برد.

ب) آمانتادین: از آمانتادین جهت درمان پاركینسونیسم خفیف به تنهایی یا به همراه یك داروی آنتی

كولینرژیك می ‌توان استفاده كرد. این دارو باعث بهبود تمام تظاهرات پاركینسونیسم می ‌شود.

پ) لودودوپا: لودوپا در بدن به دوپامین تبدیل می‌شود. تمامی علایم پاركینسون را بهبود می‌ بخشد

و برخلاف داروهای آنتی كولینرژیك به خصوص در درمان هیپوكینزی مؤثر است.مصرف لوودوپا

در مبتلایان به گلوكوم زاویه بسته ویا بیماریهای سایكوتیك ممنوع است. همچنین مصرف آن در

مبتلایان به زخم پپتیك و یا ملانوم بدخیم باید با احتیاط صورت گیرد.

ت) آگونیست‌های دوپامین: آگونیست‌های قدیمی دوپامین از مشتقات ارگوت هستند. برموكریپتین

گیرنده‌های D2 دوپامین را تحریك می ‌سازد اثرات این دارو در بهبود علایم پاركینسون احتمالاً اندكی

كمتر از لوودوپا می‌باشد اما به میزان كمتری باعث دیس كینزی می ‌شود.

ج) سلجلین: مهاركننده مونوآمین اكسید از نوع B است و به همین جهت تخریب دوپامین را مهار می ‌
سازد.

چ) جراحی: درمان جراحی پاركینسونیسم به وسیله

تالا موتومی یا پالیدوتومی در بیمارانی كه به درمانهای دارویی پاسخ نمی‌ دهند یا دچار عوارض

غیرقابل تحمل دارویی شده‌اند اغلب مفید است. درمان جراحی در مواردی در بیماران نسبتاً ‌جوان كه

عمدتا ً ‌دچار لرزه و رژیدیته یك طرفه هستند و به درمانهای دارویی پاسخ نداده‌اند مفید است.
ح) تحریك عمقی مغز: تحریك الكتریكی تالاموس با فركانس بالا در بهبود لرزه پاركینسون مفید

است، این روش در درمان تمایم عوارض پاركینسونیسم مفید است.

هلیكوباكترپیلوری:

 هلیكوباكترپیلوری ارگانیسم مارپیچی S شكل و یا به صورت باسیل‌های منحنی شكل گرم منفی

به عرض mm1-3/0 و طول mm5/7- 5/1 می‌باشد. این باكتری به علت دارا بودن فلاژل‌های

غلاف‌دار منفرد و یا چند تایی و تك ‌قطبی، دو قطبی متحرك می ‌باشند. هلیكوباكترها در 25 درجه

سانتیگراد نمی ‌توانند رشد كنند. هلیكوباكترها دو دسته‌اند: آنهایی كه در مخاط معده انسان و حیوان

كلنی ایجاد می ‌كنند و دسته دوم آنهایی هستند كه در روده ایجاد كلنی می ‌كنند. گونه معدی اوره آز

فراوان تولید می ‌كند. هلیكوباكتر نقش اصلی را در بیماری‌زایی زخم پپتیك و سرطان معده ایفا می‌

كند. این عفونت شایعترین بیماری باكتریال معده‌ای روده‌ای در سراسر جهان است. این عفونت در

95% از بیماران مبتلا به زخم دوازدهه و در 80-70% از بیماران مبتلا به زخم معده زیادی به

سطح بهداشت جامعه بستگی دارد. در كشورهای در حال توسعه 80% از جمعیت تا 20 سالگی آلوده

می‌شوند كه این میزان در آمریكا 30% می‌باشد و در كشور كره جنوبی میزان آلودگی به

هلیكوباكترپیلوری 56% گزارش شده است. عفونت هلیكوباكترپیلوری باعث آسیب مشخصی در

فیزیولوژی معده می‌شود سوشهای متحرك و اوره آز مثبت هلیكوباكتر پیلوری با مكانیسم‌های متعددی

شامل مهار موقتی ترشح اسید از سلولهای پریتال (كه احتمالاً‌ با ترشح تتراد كانوئیك اسید صورت

می‌گیرد.) قادر به ایجاد كلونی در معده هستند كه به دنبال آن گاستریت ایجاد می ‌شود. سوشهای

هلیكوباكترپیلوری كه تولیدكننده سم VAC A و CagA می‌ باشند گاستریتهای مزمن و شدید و گاستریت

آتروفیك ایجاد می‌كند. اخیراً‌ در مطالعات صورت گرفته دیده شده است كه با درمان و ریشه‌كنی

هلیكوباكترپیلوری روند درمان بیماران پاركینسونی به میزان قابل توجهی بهتر شده است كه علت آن

را جذب بهتر L-DoPA می‌ دانند. باتوجه به این موضوع و این كه كشور ما از جمله جوامعی می‌

باشد كه شیوع هلیكوباكترپیلوری در آن نسبتاً‌ بالا می‌ باشد این طرح با هدف بررسی ارتباط قبلی

عفونت هلیكوباكترپیلوری با بیماری پاركینسون در افراد مراجعه كننده به بیمارستان بعثت در سال

 87-1386 صورت گرفت.

REFERENCES:

1)checowa  H , power  k , et al:Parkinson  disease  risk associated with cigarette smoking.2007.22:345-347   
2)Schwarzchild, Cull  ML, et al:temporal relationship  between cigarette   and  risk  of  Parkinson  disease.neurology,march6,2007,68(10)764-768
3)Frijerio  R, Elba  A ,et al:education and occupation preceding Parkinson disease.Apopulation based case control stody.neurology ,nov 2005  65(10)1575-1583
4)Dick  GD , palma A,et al:environmental risk factor for Parkinson disease.oct 2007,64(10):666-672
5)Won yong lee,Won tae lee,et al:Helicobacter pylori infection and motor fluctuations in patients with parkinsons disease.seul korea,nov2008,1696-1700
6)Dominci , Bellentani , et al:familial clustering of helicobacter pylori infection:population based study,BMJ,320-321
7)Handers ,  Antikainin  R , et al:total cholesterol and hypertention the of  Parkinson disease.neurology may 2008:70(21)1972-1979
8)Steoel  AJ  :ETHIOLOGY OF PARKINSON DISEASE.CANJ NEURAL SCI 1999/26(SUPPL2):55-5113
9)Delleu , Rocca  WA,et al:SMOKING AND PARKINSON DISEASE IN TWINS 2005 ,44:599-605

10)Pierantozi  M , Pirtroiusti  A,et al:redused L-DOPA  absorption and  increased   clinical fluctuation  in helicobacter pylori-infected Parkinson disease.neural sci2001,22:89-91

11)Ariab H  , et al:Inflamation and infection  in Parkinson disease.Histol histopathol.2006,21:673-678
12)Zorzon M ,  Capus L  , et al:familial and environmental risk factor in Parkinson disease:A case-control stody in north east Italy.acta neural scand.2002,105:77-82
13)Becker  DC , Robert  gp , et al:diabetes in patients  with idiopathic Parkinson disease.sep1,2008,1808-1812
14)JDriver  ja,  Smith  A , et al:prospective cohort study  of type 2 diabetes and risk of Parkinson disease.diabet care,octobr2008,31(10)2003-2005
15)Peter jener,  warren , et al:oxidative stress and the pathogenesis of Parkinson disease.american academy of neurology,1966,47:161-171
16)Daniel  E, Cheril  H , et al:increaseddopamin receptor binding in duodenal mucosa of duodenal ulcer pathient.april2005.10:543-547


17)BEnedity , bower  J , et al:smoking,alcohol,and coffee  consumption preceding Parkinson ,s  disease.neurology2000;55:1350-1358


18)Wersinger  C ,  sidhu A :An inflammatory pathomechanism for Parkinson disease.curr med chem2006,13:591-602.
19)Parkinson stody group.evaluation of diskinesia in a pilot randomized,placebo-controlled trail of remacemid in advance Parkinson disase.arch neural 2001,58:1660-1668.

20)LIU , BGAO HM , ONG OF PARKINSON DISEASE.CAN AND EXPOSURE TO INFECTIOUS AGANT AND PESTICIDE AND THE OCCURRENCE F BRAIN INJURY:ROLE OF NEUROINFLAMATION.2003,111:1065-1073

21)DOBBS RJ :ROLE OF CHRONIC INFECTION AND INFLAMATION IN THE GASTROINTESTINAL TRACT IN THE ETHIOLOGY OF IDIOPATHIC PARKINSONISM.PART1,ERADICATON OF HELICOBACTER  IN PARKINSON DISEASE.HELICOBACT2005:10:267-275