مقاله انواع قلمرو ها

توضیحات

 مقاله انواع قلمرو ها دارای 10 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله انواع قلمرو ها  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله انواع قلمرو ها،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله انواع قلمرو ها :

انواع قلمرو ها

رفتار قلمروی انسان و حیوان در زمینه اشیاء و مفاهیم نیز با یكدیگر متفاوت است. در واقع حس مالكیت انسان نسبت به اشیاء به همان اهمیت حس مالكیت او برای مكان هاست. كودكان نه تنها سر میز غذا جای خاص خود و اتاق خواب اختصاصی خود را دارند، بلكه به طور مداوم و پیوسته هر «چیزی» را كه به دستشان می رسد جمع می كنند و نگه می دارند.

آن ها سنگ و تمبر و كارت بازی و چیزهایی ظاهراً بی استفاده مانند سنگ و چوب و خرده شیشه و حتی خرده های غذا و شیرینی را جمع می كنند. حس مالكیت نسبت به اشیا در بزرگسالان هم نیز وجود دارد. بزرگسالان علاوه بر خانه ی شخصی اتومبیل، قلم، ساعت، كتاب و لباس مخصوص خود را دارند. رفتار قلمروی انسان نسبت به اشیا و مفاهیم نیز از محدوده های جغرافیایی ثابت فراتر می رود. ممكن است خانواده ای از این سوی جهان به آن سو نقل مكان كند، اما فقط به مجرد رسیدن وسایل و اثاثیه شخصی افراد همه ی اعضای خانواده كاملاً احساس راحتی و آرامش كنند. بیماران با همراه داشتن چند شیء شخصی كه یادآور خانه باشد در بیمارستان احساس راحتی بیشتری می كنند. البته حیوانات نیز نسبت به ایا حس مالكیت دارند. حیوانات خانگی و اهلی غالباً پتو یا اسباب بازی خاص خود را دارند، اما این رفتار در آن ها چندان فراگیر نیست.

به نظر می رسد حس مالكیت نسبت به مفاهیم و دانش نیز خصوصیتی كاملاً انسانی است. در علوم و هنرها و بسیاری از حیطه های دیگر می بینیم كه مسئله حق امتیاز و حق انحصاری و ثبت آثار از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در واقع این نوع رفتار قلمروی و مالكانه در اكثر افرادی كه زمان قابل توجهی را صرف بسط و گسترش و ترویج دیدگاه ها و ارزش ها و فلسفه های خود و دفاع از آن ها می كنند مشاهده می شود، زیرا در واقع این ها انسان ها را موجوداتی یگانه و منحصر به فرد می سازد.

دیگر وبژگی رفتار قلمروی كیفیت بازدارنده ی آن است. در حیوانات، رفتارهای پیش از تماس با دیگران معمولاً شامل علامت گذاری یك محدوده و مرزهای آن با ادرار و مدفوع، ترشحات غدد و نشانه های صوتی است. انسان ها به طور كلی از این ابزار و روش های ابتدایی استفاده نمی كنند، البته به استثنای نشانه های صوتی و كلامی (به این دلیل كه انسان از همان آغاز كودكی می آموزد كه مواد زائد بدن خود رادر مكان هایی خاص دفع كند و از آن ها برای علامت گذاری استفاده نكند). در واقع آن ها بیشتر به نمادها، اشیا و مصنوعات خود –مثلاً نشانه ها، حصار و پلاك اسم بر در خانه یا محل كار- برای علامت گذرای قلمروشان متكی هستند.

حیوانات و انسان ها همچنین در برابر تجاوز به قلمرو خود رفتار واكنشی از خود نشان می دهند. حیوانات در برابر تجاوز از اخطارهای صوتی، حركت های تهدید آمیز و رفتار پرخاشگرانه استفاده می كنند، و در غالب این رفتارها بیشتر از جسم خود بهره می گیرند تا اشیای موجود در محیط. برخی از پستانداران نیز با پرت كردن اشیا به سوی متجاوز از قلمرو خود دفاع می كنند.

انسان ها هم در برابر تجاوز واكنش های متنوعی از خود بروز می دهند، اما ظاهراً بیشتر بر سازوكارهای كلامی مثل بحث و مشاجره و التماس و درخواست تأكید دارند. به علاوه، انسان ها ضمن استفاده از حالات بدن و صورت با بهره گیری از اشیا و نمادها و نشانه ها نیز بر توانایی های فیزیكی خود می افزایند. بنابراین ظاهراً واكنش های قلمروی انسان متنوع تر، متغیرتر و پیچیده تر از واكنش های حیوانات است.

نكته دیگری كه به طور تجربی تأیید نشده اما حائز اهمیت به نظر می رسد این است كه انسان ها واكنش های قلمروی بسیار ظریف و حساسی از خود بروز می دهند كه تركیب پیچیده ای است از رفتارهای كلامی و غیركلامی و محیطی. نتیجه این تركیب پیچیده نظام ارتباطی غنی و حساس است كه انسان واكن های بسیار متنوعی را چه به صورت بازدارنده و چه به صورت دفاعی از خود بروز می دهد.

گرچه در میان انسان ها جنگ و دیگر اشكال خشونت نیز رخ می دهد، واقعیت این است كه تجاوز به قلمرو از مسائلی نیست كه در زندگی روزمره به طور مداوم پیش بیاید. و اگر هم پیش بیاید، واكنش به آن بسیار ظریف و كنترل شده صورت می گیرد. پرخاش و خشونت به ندرت و معمولاً در صورت موفق نشدن بقیه شیوه ها پیش می آید. بنابراین واكنش های دفاعی پرخاشگرانه در میان انسان ها معمول و رایج نیست.

میان رفتار قلمروی انسان ها و حیوانات شباهت هایی نیز وجود دارد كه تحلیل آن ها خالی از فایده نیست. التبه باید توجه داشت كه كلی گویی و تعمیم دادن فرضیات مبتنی بر تساوی دقیق میان انسان و حیوان درست نیست و راه به جایی نمی برد، در واقع در عین توجه به شباهت ها باید تفاوت ها را نی زمد نظر داشت.

4-1-3-1- انواع قلمرو
از آنچه تاكنون گفته شده می توان نتیجه گرفت كه مفهوم قلمرو مفهوم ساده ای نیست و با عوامل مختلفی سر و كار دارد؛ از آن جمله:
1- انگیزه ها یا نیازهای مختلف مثل جفتگیری و غذا خوردن
2- ویژگی های جغرافیایی مثل اندازه و مكان قلمرو
3- واحدهای اجتماعی مثل افراد و گروه ها و نظام های اجتماعی بزرگ تر

4- زمان استفاده از قلمرو، با این توضیح كه برخی از قلمروها موقتی است (مثل صندلی در اتوبوس) و برخی دیگر نسبتاً دائمی (مثل خانه ی فرد)
5- رفتار یا واكنش هایی كه برای علامت گذاری و دفاع از قلمرو به كار می روند.
در این بخش سه نوع قلمرو توصیف می شود كه برخی از این عوامل را شامل می شوند: اولیه، ثانویه، عمومی.

این طبقه بندی در درجه اول به نقش و اهمیت قلمرو برای فرد و گروه و میزان نزدیكی آن به زندگی روزمره او اشاره دارد. این طبقه بندی از یك بعد به تمایز جامعه شناختی واحدهای اولیه و ثانویه و گروهی مرتبط است. گروه اولیه گروه هایی همچون زن و شوهر یا خانواده را دربرمی گیرد. گروه ثانویه معمولاً به گروه هایی اشاره دارد كه فرد در آن ها بخشی از كار را بر عهده دارد، مثل یك كارخانه یا تیم ورزشی. گروه عمومی گروهی پراكنده تر و وسیع تر است، مثل انجمن های حرفه ای یا مردم یك كشور. طبقه بندی ما نشان می دهد كه قلمروها بر حسب درگیری فرد در آن ها ، گستردگی و نقش آن ها در زندگی روزمره فرد یا گروه بایكدیگر تفاوت دارند.

بعد دوم این طبقه بندی طول عمر یا دوام قلمروهاست. برخی از پژوهشگران اشاره كرده اند كه قلمروها بر حسب زمانی كه در مالكیت فرد یا گروه قرار می گیرند –كوتاه مدت، بلند مدت، یا دائمی- با یكدیگر تفاوت پیدا می كنند. برای مثال، خانه یا اتاق خواب در گروه اولیه قلمروی دراز مدت به شمار می رود و صندلی اتوبوس یا میز رستوران قلمروی كوتاه مدت است و تا وقتی كه فرد حضور دارد قلمرو او به حساب می آید. این دو بعد –نقش و دوام قلمرو- جامع و فراگیر نیستند، اما برای تعیین انواع مختلف رفتارهای قلمروی انسان به كار می آیند.

قلمرو اولیه- قلمروهای اولیه تحت مالكیت و استفاده انحصاری فرد یا گروه خاصی است، دیگران نیز آن ها را مالك این قلمروها می شناسند، به شكلی دائمی تحت اختیار افراد هستند، و این قلمروها در زندگی روزمره آن ها نقش اساسی دارد. براور (1965) این نوع قلمرو را قلمرو شخصی می نامد و نمونه آن را خانه می داند. در چنین قلمروی هویت مالك آشكار است، تجاوز یا ورود غیرمجاز دیگران مسئله ای جدی شمرده می شود، و نظارت بر ورود دیگران ارزش بسیاری دارد.

گافمن (1961) در تحلیلی از زندگی در یك بیمارستان روانی انواع مكان ها و منطقه هایی را برشمرده است كه تقریباً این نوع قلمرو همخوانی دارد. برای مثال، برخی از قسمت های بیمارستان، مثل اتاق پزشكان و پرستاران، كاملاً و همیشه از دسترس بیماران به دور است. در واقع از دیدگاه بیماران، این مكان ها قلمرو شخصی كاركنان بیمارستان به شمار می رود. با این حال بیماران نیز گاه قلمروی شخصی دارند. مثلاً، اتاق خصوصی بیمار برای او مانند خانه است،

كه می تواند آن را از آن خود بداند، آنجا را با اشیا و تصاویری كه دوست دارد تزیین كند و از ورود دیگران (به جز كاركنان بیمارستان) به آن جلوگیری كند. طبق چارچوب نظری نگارنده، قلمروهای اولیه جزء سازو كارهای مؤثر در نظارت بر خلوت است، و دست كم در فرهنگ غرب، محدوده ای مقدس به شمار می رود و ورود به آن ها فقط پس از كسب اجازه از مالك میسر است.

تجاوز به قلمرو اولیه، مخصوصاً اگر تكرار شود و بازسازی مرزها با موفقیت توأم نباشد، ممكن است توهینی جدی به هویت فردی مالك و صاحب آن محسوب شود. در واقع نداشتن چنین قلمروی، یا ناتوانی در تنظیم دسترسی دیگران به آن، در طولانی مدت می تواند باعث از دست رفتن عزت نفس یا هویت فردی شود. در فرهنگ غرب، فردی را كه «مكانی از آن خود ندارد» ولگرد و آواره می نامند و غالباً به حاشیه جامعه رانده می شود.

ما فطرتاً خانه یا اتاق خواب فرد را از آن او و ارزشمند می دانیم، و او را مختار می دانیم كه آن را تزیین كند یا از آن به صورت پناهگاه استفاده كند. برای مثال، دو پسر خود من كه هر یك اتاق خواب اختصاصی خود را دارند به تدریج حس كنترل و نظارت را بر «مكان» خودان پیدا كردند.

همزمان با بالا رفتن سن و ورودشان به دوره نوجوانی، تصویر و پوستر ستارگان ورزشی و دیگر چیزها و افراد جای تزئیناتی را كه من و همسرم در اتاق آن ها گذاشته بودیم گرفت. اكنون طوری شده كه اتاق ها بیشتر به آن ها تعلق دارد تا به ما، و به قلمرو اولیه آن ها تبدیل شده است. بنابراین قلمرو اولیه در فرایند نظارت بر مرز میان خود و دیگری نقش مهمی دارد و بیانگر پیوند نزدیك نظارت بر خلوت، سازوكارهای قلمروی و هویت فردی است.

برای دریافت اینجا کلیک کنید