طراحی خط تولید كشمش به روش مداوم

توضیحات

 طراحی خط تولید كشمش به روش مداوم دارای 74 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد طراحی خط تولید كشمش به روش مداوم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه و مقالات ارائه میگردد

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی طراحی خط تولید كشمش به روش مداوم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن طراحی خط تولید كشمش به روش مداوم :

طراحی خط تولید كشمش به روش مداوم

چكیده :

این پروژه تحت عنوان طراحی خط تولید كشمش به روش مداوم می باشد كه با استفاده از سورتینگ لیزری است و در نهایت كلیه اطلاعات و استاندارهای موجود ملی با استانداردهای بین‌المللی و codex مقایسه می شود ، تا بتوان مبادرت به تولید كشمكش مطابق با استاندارهای بین‌المللی و به منظور صادرات تولید كرد، تا قادر به ورود به بازارهای جهانی باشیم . ایران یكی از مناطق انگور خیز می باشد كه سالانه بیش از یكصد هزار تن محصول انگورتولید می نماید ، ولی متأسفانه به جهت عدم وجود صنایع تبدیلی متناسب و عدم جذب كامل محصول تولیدی در بازارهای داخلی، همه ساله قسمت عمده محصول انگور باغداران از بین رفته و خسارت قابل توجهی به آنان وارد می شود و از طرفی به دلیل ریزش بارانهای موسمی در هنگام برداشت انگور و تبدیل آن به كشمش كه به صورت سنتی در بارگاههای واقع در باغات انجام می شود سالیانه صدمات زیادی به كشاورزان وارد می آید و به دلیل امرار معاش این دسته افراد از طریق تولید انگور و كشمش تولید می شود . لذا با درك این مشكلات می توان با استفاده از روشهای صنعتی خشك كردن انگور و ایجاد خشك كن نواری متحرك كه بتواند با ظرفیتهای بالا و در مدت زمان كوتاه انگور را خشك نموده و به كشمش تبدیل نمود ، اقدام به بررسی طرح تولید كشمش به روش صنعتی نمود و بدین ترتیب با تولید محصولی با كیفیت مناسب ، گامی مؤثر در بازارهای جهانی برداشته شود .

فصل اول : مقدمه

مقدمه :

تاریخچه و دیرینگی انگور :

طبق روایتی كه بیشتر شبیه افسانه است می گویند پس از طوفان نوح كشتی به سیسیل رسید . حضرت نوح بزی را در زمین پر از گل و باطلاق رها كرد . این حیوان شیطان با جست و خیزی كه داشت خود را به یك نبات وحشی رسانید و از آن به مقدار زیادی خورد به طوریكه پس از برگشتن كاملاً مست بود.

انگور یكی از میوه های تاریخی است كه از دیرباز مورد استفاده انسان قرار گرفته است . بطوریكه انگور پیش از پیدایش غلات و بطور وحشی و فراوان در جنگلها وجود داشته و قدمت آن را در حدود هفت هزار سال تخمین می زنند و در كتب هندیها و چینیها از آن نامبرده شده و سی سال قبل از تولد مسیح به آنان آشنا بوده اند و این میوه اول به شكل نبات وحشی در آسیا می روئیده است .

بر طبق روایات موجود ، حضرت نوح (ع) نخستین كسی بود كه به پرورش انگور پرداخت و در دوران فنیقی ها و آشوری ها در مصر ، پرورش انگور وجود داشته و در دوران هامورابی پادشاه بابل در 1670 سال قبل از میلاد ، تاكستانهای فراوانی در منطقه بین رودخانه های دجله و فرات وجود داشته و بر طبق نظریه مورخین بذر انگور از مناطق نامعلوم توسط شخصی بنام سایبولد به جنوب آرارات و شرق دجله (تقریباً منطقه آذربایجان و كردستان ) منتقل شده است.

عربها نیز در كشت و پرورش انگور سهم بسزایی دارند و ملت یهود شراب فراوانی در آن موقع پیدا كرده بود. از قرار معلوم ملت یهود انگور را به یونان و بعداً به ایتالیا وارد كردند و سپس در كشورهای اروپا و مخصوصاً فرانسه كشت آن معمول شده است. انگور با شرط رسیدگی كامل از تمام میوه ها بیشتر ویتامین دارد و مخصوصاً دارای ویتامین آ ، ب، ث ، می باشد . به علاوه دارای قند ـ آلبومین ـ چربی ـ تاتن ـ منگنز ـ كلرـ فسفر ـ كلسیم ـ منیزیم ـ سدیم ـ آهن و پتاسیم می باشد .

ارزش غذایی انگور و كشمش :

همانطوری كه اشاره شد انگور دارای ویتامین و املاح می باشد .

انگور بسیار قابل هضم بوده دارای غذائیت كامل است . انگور به بدن مواد معدنی وارد می كند و خنك كننده است، بعلاوه ملین بوده و برای مبتلایان به بیماری معده ، كلیه ، كبد و رماتیسم بسیار مناسب است. همچنین برای رفع یبوست نافع می باشد.

از زمان قدیم به منافع این میوه آشنا بودند حتی از برگ آن نیز برای مداوا استفاده میكردند.

همانطور كه در ایران نان و پنیر و انگور مورد مصرف عموم است در كشورهای دیگر هم به همین عنوان مورد مصرف است. اگر چه فرانسویان به داشتن انواع و اقسام انگور مباهات می كنند ولی هیچ كشوری به انداره ایران انگورهای مختلف و گوناگون و خوش طعم ندارد. و این میوه علاوه بر این كه یكی از غذاهای اساسی و مقوی ملت ما است اگر توجه بیشتری به عمل آید می تواند بهشكل تازه و خشك شده مورد استفاده قرار گیرد.

میزان مواد و عناصر در میوه انگور بسته به نوع رقم و شرایط آب و هوایی محل كاشت و درجه رسیدگی آن ، متفاوت است.

از مهمترین مواد قندی انگور تازه : ساكارز، گلوكز، ذكستروز می باشند و از اسیدهای آلی اسید فورمیك ، اسید مالیك، اسید سیتریك و اسید تارتاریك را می توان نام برد . در اب انگور علاوه بر آب ، قند و اسیدهای مختلف ، 3/5 تا 4 در صد بی تارتارات پتاسیم و همچنین نمك های كانی مانند آهن ، منگنز و سیلیس وجود دارد .

مقدار انرژی موجود در هر 100 گرم انگور تازه 67 كیلو كالری و در هر 100 گرم كشمش برابر با 268 كیلو كالری است .

وضعیت توزیع محصول انگور در ایران :

ارقام مختلف انگور به صورت تازه خوری و كشمش در بین مردم مناطق انگور خیز كشور جایگاه ویژه ای داشته و در صد بالایی از محصول تولید شده به مصرف داخلی می رسد .

به این ترتیب كه مقداری از محصول برداشت شده توسط خود باغدار یا واسطه یا وسایل حمل و نقل معمولی و اغلب با ظروف غیر استاندارد به بازارهای داخلی انتقال می یابد ، حدود 30 تا 35 درصد محصول توسط باغدار تبدیل به كشمش می شود .

در صد كمی از محصول در كارخانه های تبدیلی به آب میوه كنسانتره انگور یا شیره و سركه تبدیل شده و به تدریج به مصرف بازار می رسد .

میزان تازه خوری انگور در ایران به 50 در صد تولید داخلی می رسد و اخیراً صادرات تازه خوری آن به كشورهای بحرین ، كویت ، عمان ، پاكستان ، قطر ، عربستان ، امارات متحده عربی ، اطریش ، بلژیك ، چكسلواكی ، دانمارك ، آلمان و هندوستان افزایش یافته و در صورت انجام فعالیتهای تجارتی ، می توان میزان صادرات تازه خوری را باز هم افزایش داد و یا با تولید صنعتی مطلوب كشمش گامی دیگر در اجراء سیاست های خود كفایی و افزایش صادرات غیر نفتی برداشته شود .

اهمیت و جایگاه تولید انگور در ایران :

انگور یكی از مهم ترین میوه هایی است كه كشت و تولید آن در كشور ما از سابقه بسیار طولانی برخوردار است . علاقه ایرانیان قدیم به مصرف فراورده های مختلف انگور به خصوص به حالت تازه خوری ، شیره و خشكبار (كشمش) ، ناشی از شرایط طبیعی كشور برای پرورش تاك بوده است.

بنابراین كشور ایران یكی از سرزمین های اولیه كشت انگور در جهان به شمار می رود و مردم كشورما از دیر زمان با روش های كشت و تولید انگور آشنا بوده اند. به همین دلیل است كه امروزه در اكثر نقاط ایران از نواحی سردسیر شمال تا حواشی كویر و همچنین مناطق جنوب ، كشت انگور معمول می باشد . علاوه بر انگور به طور وحشی و به مقدار فراوران در جنگل های ایران وجود دارد.

از آنجایی كه سطح زیر كشت و میزان تولید انگور نسبت به سایر محصولات باغبانی بسیار چشمگیر بوده و به صورتهای مختلف در بازارهای داخلی و خارجی مصرف دارد لذا به لحاظ اقتصادی یكی از معدود محصولاتی است كه می تواند از اقلام صادرات غیر نفتی را تشكیل دهد.

شایان ذكر است كه در بین ارقام مختلف و متنوعی كه در ایران تولید می شوند رقم بیدانه كشمشی (سلطانی) جزو بهترین ارقام خشكباری انگور در دنیا بوده و از معروفیت جهانی برخوردار است. محصول این رقم به خاطر اهمیت صادراتی آن به صورت كشمش و شیره و حتی تازه خوری در بین سایر ارقام انگور ، رقم غالب به شمار می رود .

تا قبل از جنگ جهانی دوم ، ایران بزرگترین و مهم ترین كشور تولید كننده كشمش و شیره انگور در جهان بوده و اغلب مقام اول یا دوم را حایز بوده است.

متأسفانه در اثر توجه نكردن به مسایل باغداری و از جمله تاكداری ، بوستان های ایران از فناوری صحیح و پیشرفته ای بهره مند نبوده است و اغلب با روش های اولیه كشت سنتی اداره می شوند.

بررسی های اقتصادی نشان می دهد كه محصول انگور و فراورده های آن كه شامل كشمش و شیره می باشند، بعد از پسته و خرما می تواند در ردیف بزرگ ترین اقلام صادراتی كشور قرار گیرد.

با توجه به وسعت كشت انگور و اهمیت اقتصادی آن و تسهیلاتی كه طبیعت مساعد كشور در اختیار تاكستان ها قرار داده است، اجرای یك تحول اساسی با برنامه ریزی اصولی و علمی در سیستم های تاكداری ایران به منظور كاهش هزینه تولید و افزایش عملكرد ، یكی از ضروری ترین وظایف وزارت جهاد كشاورزی محسوب می شود.

نیاز به چنین تحولی وقتی به خوبی احساس می شود كه وضعیت فعلی موستان های كشور را مورد بررسی قرار داده و مسایل و مشكلات موجود در تاكستانهای كشور را بشناسیم.

بدیهی است كه شناخت مسایل و مشكلات تاكستان ، مستلزم داشتن آگاهی كافی از علوم و فنون موكاری و اطلاع از روشای تاكداری پیشرفته و معمول در دنیای فعلی است.

اهمیت اقتصادی تولید انگور و كشمش در ایران :

تاك یكی از قدیمی ترین گیاهانی است كه كشاورزان ، در اكثر نقاط ایران با كاشت و نگهداری آن آشنایی دارند. موكاری ایران در وضع حاضر عبارت است از تعدادی واحدهای كوچك و متوسط در شرایطی اقلیمی بسیار متغیر و مختلف كه در میان سه قطب بزرگ تولید یعنی مشهد ، شیراز و ارومیه قرار گرفته اند.

اغلب تاكستانهای ایران به روش سنتی است . پائین بودن تولید در تاكستانهای سنتی، به هیچ وجه متناسب با در آمد محصول انگور نمی باشد.

تغییر سیستم تاك داری در ایران علاوه بر این كه راندمان محصول را به راحتی و حتی بدون كوچك ترین تیماری ، چند برابر می كند بلكه كلیه عملیات بهزراعی در سیستمهای مدرن تاك داری می تواند تولید را تا هفت برابر میزان فعلی افزایش می دهد . با اجرای این طرح نه تنها محصول ایران بدون افزایش سطح زیر كشت به چند برابر فعلی افزایش می یابد بلكه با رعایت بهداشت تولید كشمش می تواند به راحتی برتری خود را در بازارهای جهانی باز یابد. زیرا با توجه به سازگاری این گیاه با شرایط مختلف آب و هوای و خاك ایران ، به راحتی تولید 2.3 میلیون تنی فعلی محصول انگور به 16 میلیون تن افزایش یافته و صادرات كشمش ، آب و كنسانتره انگور بازهم افزایش می یابد.

در حال حاضر كشور ما از نظر سطح زیر كشت ، هشتمین كشور و از لحاظ میزان تولید هفتمین كشور جهان می باشد كه در صورت اجرای طرح ، صادرات كشمش ایران به 150 هزار تن افزایش یافته و 180 میلیون دلار درآمد ارزی حاصل از آن خواهد بود.

قابل توجه است كه در حال حاضر عمدتاً به جهت پائین بودن كیفیت كشمش ایران نسبت به كشمش تولیدی كشورهای پیشرفته ، در هر تن 400 دلار زیر قیمت بین‌المللی به فروش رفته است كه امید است بر اساس طرح بهبود كشمش ، افزایش صادرات و افزایش قیمت كشور ، نصیب میهن اسلامی ایران شده و نتایج درخشانی از لحاظ در آمد ارزی و ایجاد اشتغال نصیب كشورگردد.

مناطق مستعد كشت انگور در كشور :

دامنه اكولوژ یكی مو بسیار وسیع بوده و بین عرضهای جغرافیایی 16 تا 51 درجه و ارتفاع صفر تا 1400 متر از سطح دریا دیده می شود.

ولی مناسب ترین عرض جغرافیائی برای كشت مو 34 تا 39 درجه می باشد به شرطی كه سایر محدودیت های آب و هوایی از جمله سرمای زیاد و گرمای شدید و رطوبت زیاد مانع از تولید مطلوب انگور نباشند.

با توجه به مراتب فوق توان گفت كه آب و هوای معتدل برای موكاری بسیار مساعد بوده و به علت حرارت كافی و تابش نور بیشتر و پوشش ابری كمتر برای تولید انگور با كمیت بیشتر و كیفیت بالاتر ، مناسب می باشد . مناطق مشابه این آب و هوا در ایران به شرح زیر می باشند .

مناطق البرزی ایران :

شامل :

قزوین ـ كرج ـ شاهرود ـ دامغان ـ سمنان ـ گرمسار ـ ورامین ـ تهران ـ سبزوار ـ كاشمر

مجموع درجات حرارت فعال در این مناطق ، حداقل 2150 تا 3350 درجه ثبت شده است كه شرایط كاملاً مناسب و مساعدی برای رسیدن كامل ارقام انگور حتی دیررس ترین ارقام آن را فراهم می سازد.

مناطق شرقی ایران :

شامل :

تربت حیدریه ـ تربت جام ـ گناباد ـ سیستان ـ زاهدان

مناطق مركزی ایران :

تهران ـ ساوه ـ اصفهان

مجموع حرارت های فعال از 2731 درجه در اصفهان تا 3000 درجه در ساوه متغیر بوده است.

مناطق جنوبی ایران :

شامل :

آباده ـ نیریزـ اردكان ـ شهر منا ـ منسا ـ شیراز ـ فیروز آباد ـ كازرون

مناطق غربی و جنوبی غربی :

شامل :

مریوان ـ پاوه ـ كرمانشاه ـ نهاوند ـ ملایر ـ خرم آباد ـ ایلام

مناطق شمال غربی :

شامل :

ارومیه ـ میاندوآب ـ ملكان ـ مراغه ـ آذرشهر ـ عجب شیر

سطح زیر كشت در ایران :

جمع كل انگور كاری در كشور حدود 292 هزار هكتار است كه بیش از 90 در صد آن را درختان بارور تشكیل می دهد . استان فارس با سهم 20/1 درصد سطح زیر كشت در جایگاه نخست و استانهای خراسان ، قزوین ، آذربایجان شرقی ، آذربایجان غربی در ردیف های بعدی قرار دارند . در مجموع 75 در صد سطح زیركشت انگور كشور در این پنج استان قرار دارد.

از لحاظ میزان تولید ، استان خراسان 18/9 درصد از كل تولید را به خود اختصاص داده و در جایگاه نخست قرار دارد. استانهای فارس و قزوین و همدان و آذربایجان شرقی در رتبه های بعدی تولید قرار دارند.

متوسط میزان تولید در یك هكتار انگور آبی كشور 11/5 تن كه بالاترین آن 22 تن متعلق به استان كهگیلویه و بویر احمد و كمترین راندمان تولید آبی2 تن متعلق به استان سیستان و بلوچستان می باشد.

شایان ذكر است كه كل انگور تولیدی سالیانه كشور 2505 هزار تن می باشد.

تقسیم بندی تجارتی انگور :

امروزه در دنیا از نظر تجارتی ، ارقام انگور را به چهار گروه اصلی و یك گروه فرعی تقسیم كرده اند كه عبارتند از :

1- گروه ارقام رومیزی برای مصرف تازه خوری

2- گروه ارقام كشمشی كه برای تولید كشمش از آن استفاده می شود

3- گروه ارقام انگور برای تهیه آب و كنستانتره و صنایع تخمیری و تهیه الكل

4- گروه كوچكی از ارقام مناسب انگور برای تهیه كنسرو كمپوت

5- گروه فرعی دیگری نیز مخصوص صنایع تخمیری مانند تهیه سركه می باشد.

به طور كلی در ایران حدود 250 رقم انگور گزارش شده به دلیل بررسی نكردن كامل انگورهای ایرانی ممكن است ارقام مشابهی با اسامی مختلف در نقاط موخیز ایران وجود داشته باشد ، ولیكن اكثر آنها قابل خوردن یا تبدیل صنعتی می باشند.

برای ارقام كشمشی سه رقم اصلی و برای ارقام تازه خوری یا رومیزی 12 رقم اصلی و برای انگور آب میوه كه در آمریكا و اروپا و اخیراً در ایران نیز متداول شده است ، از چندین رقم استفاده می شود . همچنین برای صنایع كنسروی یك یا دو رقم بیشتر شناخته شده نمی باشد .

گروه ارقام كشمشی :

كشمش محصول خشك شده انگور می باشد كه با استفاده از ارقام مختلف و با روش های مختلف تهیه می گردد . ارقامی كه برای كشمش انتخاب می شوند باید دارای بافت نرم ، بدون هسته ، گوشت دار ، دارای طعم و مزه مطبوع شیرین بوده و خیلی درشت یا خیلی ریز ( برحسب نوع مصرف ) باشند.

در صنایع شیرینی پزی از نوع ریز آن و برای محصولات خشكباری و مصرف مستقیم بیشتر از دانه درشت آن استفاده می شود .

از دیگر خصوصیات خوب برای ارقام كشمشی ، زودرس بودن و سریع خشك شدن حبه آن است . در دنیا ارقامی كه اختصاصاً برای كشمش استفاده می شوند ، تا مسون سیداس می باشد كه در خاور نزدیك به نام saltaniana یا saltanieh و در آسیا keshmesh oval و در آفریقای جنوبی و استرالیا به نام sultana نامیده می شود و رقم های مهم دیگری نیز در دنیا برای خشكباری وجود دارد كه از ذكر آن در اینجا خودداری می شود .

در ایران برای تهیه كشمش از رقم بی دانه قرمز و سفید عسگری واز بعضی ارقام دانه دار مانند پیكانی ، دست ارچین ، مخزی ، تبرزه و غیره نیز استفاده می شود .

مشخصات سایر ارقام انگور كشمشی در ایران :

1- انگور دست ارچین : حبه درشت به رنگ سبز كم رنگ (سفید) هسته دار به شكل بیضی با خوشه نسبتاً بزرگ و بلند می باشد .

مصرف تازه خوری آن كم و برای تهیه كشمش محلی و برای استفاده زمستان نگهداری میگردد. از نظر میزان تولید متوسط و كشمش آن به نام گرمیان شهرت دارد . این انگور در ارومیه به نام دست چین و در مراغه به نام گرمیان شناخته شده است .

2- انگور داش قره : اندازه حبه به درشتی یك فندق ، هسته دار ، رنگ آن سیاه متمایل به بنفش ،پوست حبه آن ضخیم و گوشت آن كم آب و دارای طعم گس می باشد .مصرف عمده آن در تهیه كشمش محلی و شیره است . قابلیت نگهداری و حمل و نقل متوسط و تولید آن نیز متوسط است .

3- انگور مایه مو : حبه آن گرد ، هسته دار ، سفید رنگ با گوشت آب دار از نظر حمل و نقل و نگهداری جزو ارقام خوب به شار می ورد. مورد مصرف این انگور بیشتر بصورت تازه خوری و تهیه شیره و كمی نیز برای تهیه كشمش به كار می رود .

4- انگور گندمه : اندازه حبه درشت ، هسته دار ، رنگ حبه قرمز تیره پوسته حبه كلفت گوشتی و شیرین است . خوشه آن از لحاظ انداره متوسط بوده و جزو انگورهای زودرس محسوب می گردد و پس از رقم خلیلی به بازار می آید . مصرف عمدتاً بصورت تازه خوری است و از آن در تهیه كشمش هم استفاده می شود .

قابلیت نگهداری آن بسیار ضعیف چنانچه پس از رسیدن زود چیده نشود ، خوشه آن روی بوته می پوسد از نظر تولید جزو ارقام متوسط تولید می باشد .

5- انگور دیز ماری : اندازه حبه متوسط ، به شكل بیضی كشیده ، هسته دار رنگ آن سفیده مایله به زرد ، طعم آن شیرین است . خوشه آن كوچك ، غیر متراكم بصورت تازه خوری استفاده می شود ولی در تهیه كشمش هم مورد استفاده است . این رقم زودرس و مقدار تولید ان در واحد سطح كم می باشد .

6- انگور مراغه : مانند انگور كشمش بی دانه به رنگ سفید مایل به زرد و شكل حبه آن بیضوی می باشد . پوست حبه این انگور نازك و گوشت آن پر آب است . كشمش این انگور مانند بی دانه بسیار مرغوب می باشد.

7- انگور سیاه سمرقندی : اندازه حبه درشت ، به رنگ سیاه تیره ، هسته دار شكل حبه استوانه ای ، قابلیت حمل و نقل آن خوب و مصرف آن در تولید شیره ، مویز و آب میوه بوده و به علت بازار پسندی مطلوب آن قسمت عمده ای از این محصول صادر می شود .

برداشت انگور برای تهیه كشمش :

نظر به اینكه كشمش در صادرات مواد كشاورزی جایگاه ویژه ای دارد ، در این بخش سعی می بوشد كه مطالب عمده ای در این زمینه گفته شود و بتواند به حل مشكلات فرآوری تولید كشمش در ایران كمك نماید.

در ایران سه نوع كشمش به بازار عرضه می شود كه عبارتند از :

كشمش پلویی ، كشمش سبز و كشمش درشت یا مویز .

كشمش درشت یا مویز بر خلاف كشمش پلویی یا كشمش سبز دانه دار بوده و میزان تولید ان نسبت به كل كشمش تولید شده بیش از 2-3 درصد نبوده و از لحاظ تجاری فاقد اهمیت می باشد .

بیش تر ارقامی كه امروزه برای تهیه كشمش مورد استفاده قرار می گیرند ارقام انگور بی دانه می باشند . كه مهم ترین انها عبارتند از رقم كشمشی یا سلطانین یا تامپسون بی دانه كه بیش تر در ایران ، تركیه ، یونان ، آمریكا مورد استفاده قرار می گیرند.

سلطانی سیاه در هندوستان و كنكورد بی دانه در آمریكا به كار می روند.

یكی از ارقام انگور كه امروزه از لحاظ تهیه كشمش در مقام دوم اهمیت قرار دارد ، رقم فخری یا ریز ماری است كه مخصوص نواحی آذربایجان می باشد . از مهم ترین مراكز تولید كشمش ایران می توان ارومیه ، قزوین ، ملایر ، قوچان و شاهرود را نام برد.

پیش از ورود به موضوع چگونگی تهیه كشمش ، بایستی عوامل مؤثر در تهیه كشمش مرغوب را شناخت و از ویژگیهای یك كشمش خوب آگاه شد .

از مهمترین عوامل تهیه كشمش خوب می توان به اندازه ، رنگ ، طعم و پاكی و تمیزی پوست ، لطافت و نرمی آن توجه شود .

درشتی یا نرمی دانه های كشمش ،بستگی مستقیم به درشتی و یا ریزی حبه های انگور دارد . ضمناً نباید فراموش كرد كه درشتی و ریزی یك رقم انگور تحت تأثیر آب و هوا ، نوع خاك ، انجام هرس ، تنك كردن خوشه و استفاده از هورمونهای گیاهی قرار می گیرد.

رنگ كشمش بایستی یك دست و شفاف باشد . كدر بودن رنگ و تفاوت رنگ ها در داخل یك جعبه باعث نامرغوبی و كم ارزشی آن خواهد شد .

باد و باران نامناسب می تواند باعث خساراتی از لحاظ تفاوت رنگ و كدر شدن پوست كشمش ها شود . بدیهی است كه رنگ كشمش و كیفیت تولید آن تحت تأثیر چگونگی روش تهیه آن نیز می باشد .

میزان مواد قندی انگور بایستی در موقع برداشت در حدود 33 تا 35 در صد باشد . بنابراین ارقام كشمشی را باید پس از رسیدن كامل ، برداشت نمود.

رطوبت كشمش هایی كه پس از تهیه به بازار عرضه می شوند ، بایستی بیش از 18 درصد باشد . اگر میزان رطوبت به كمتر از 15 درصد برسد كشمش سفت و سخت خواهد شد.

پاكی و تمیزی كشمش نیز عواملی است كه باید مورد توجه قرار گیرد. كشمش هایی كه روی زمین پهن و خشك می شوند ممكن است در اثر گرد و خاك و غیره ، آلوده باشند . این قبیل كشمش ها را قبل از بسته بندی بایستی در كارخانه شسته و سپس بسته بندی نمود.

ضریب تبدیل انگور به كشمش در روش تهیه كشمش آفتابی 4 به 1 كیلو می باشد. یعنی از 4 كیلو انگور یك كیلو كشمش آفتابی حاصل می شود ولی ضریب تبدیل در روش های دیگراز جمله استفاده از روغن استرالیایی یا كالیفرنی كردن كشمش عبارت است از 5 به 1 و اگر كشمش خیلی پاك و تصفیه شده تهیه و بسته بندی شود ضریب تبدیل 6 به 1 نیز می رسد.

برای دریافت اینجا کلیک کنید