مقاله پروژه کارآفرینی بازیافت مواد پلاستیکی

توضیحات

  مقاله کارآفرینی بازیافت مواد پلاستیکی دارای 49 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله کارآفرینی بازیافت مواد پلاستیکی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله کارآفرینی بازیافت مواد پلاستیکی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله کارآفرینی بازیافت مواد پلاستیکی :

مواد پلاستیکی , تولید نایلون و چاپ روی آن

1- 1 مقدمه :
توجه به محیط زیست و حفظ سلامتی انسان و كلیه موجودات كره زمین یكی از اصول اساسی در بقای زندگی و استفاده از مواهب خدادادی است كه به وفور در اختیار ما قرار دارد. كنترل آلودگی‌های محیط ازجمله مواد زاید جامد، بخش مهمی از این وظیفه را تشكیل می‌دهد كه با توجه به اصول و موازین بهداشتی اقتصادی جایگاه ویژه ای را در علوم و فنون جدید به خود اختصاص داده است. بدین لحاظ در این مجموعه سعی خواهد شد تا در حد امكان مواردی همچون اهمیت مسئله، شناخت و طبقه بندی مواد، سیستم‌های جمع آوری و حمل و نقل و روش‌های دفع مواد به وضوح مورد توجه قرارگرفته و در اختتام، مبادرت به ارائه راه كارهای اساسی در جهت بهبود
شرایط و بهینه سازی تكنولوژی موجود در مدیریت مواد زاید جامد كشور نماید كه در صورت اعمال، بازتاب آن تاثیر اساسی در حفظ بهداشت و سلامت محیط زیست جامعه ما خواهد داشت.
در كشور ما ایران با محاسبه 800 گرم زباله سرانه، هر روزه بالغ بر 50000 تُن مواد زاید جامد تولید می‌شود كه در مقایسه با سایر كشورهای جهان با 292 كیلوگرم زباله هر نفر در سال در حد متعادلی قرار گرفته است، لكن ازدیاد جمعیت و توسعه صنعت به گونه ای كه در برنامه سوم جمهوری اسلامی ایران مطرح است موجبات ازدیاد مواد زاید جامد و بالطبع تغییرات فیزیكی ـ شیمیایی آن‌ها را بوجود می‌آورد به طوریكه برنامه های جمع آوری و دفع زباله موجود جوابگوی نیازهای این بخش از كار نخواهد بود. امر جمع آوری، دفع، بازیافت و اصولا مدیریت مواد زاید جامد در ایران با توجه به نوع و كیفیت زباله های ایران تفاوت فاحشی با سایر كشورهای جهان دارد، لذا بكارگیری هر گونه تكنولوژی بدون شناخت مواد و سازگاری عوامل محلی كار ارزنده ای نیست. وجود 70 درصد مواد آلی قابل كمپوست و بیش از 40 درصد رطوبت در زباله های خانگی از یك سو و تفاوت فاحش آب و هوا و شرایط زیست در مناطق مختلف كشور با سبك و فرهنگ منحصر به خود از سوی دیگر خود دلیلی بر عدم استفاده بی رویه از تكنولوژی‌های وابسته به خارج است، تجربه سال‌ها ركود در عمل آوردن كمپوست و پرداخت هزینه های گزاف جمع آوری و دفع زباله كه تنها برای شهرهای مختلف كشور روزانه حدود 20% بودجه شهرداری‌ها را تشكیل می‌دهد نشانگر اهمیت این مسئله در برنامه های محیط زیست كشور است.
توجه به امر بهداشت و سلامت جامعه و رعایت جنبه های پیش‌گیری قبل از درمان بدون توجه به سیستم‌های جمع آوری و دفع مواد زاید كه مسبب اصلی آلودگی در شهرها و روستاهای كشور است، امكان پذیر نیست. اشاعه بیماری كیست هیداتیك، بروز گهگاه وبا، انواع بیماری‌های پوستی همچون لیشمانیوز و سلسله بیماری‌های سرطان‌زا و سكته های نابهنگام در جوامع كنونی كه معمولا به مواد فساد پذیر و پس مانده های شیمیایی محیط زیست نسبت داده می‌شود ماحصل تداخل صدها نوع مواد سمی و عفونت‌زا با زباله های شهری و انتشار آن‌ها در آب، خاك و هوای زندگی روزمره ماست.

1 – 2 نام کامل طرح و محل اجرای آن :
بازیافت مواد پلاستیکی, تولید نایلون و چاپ روی آن

محل اجزا :
شهر صنعتی البرز ( قزوین )

1 – 3 – مشخصات متقاضیان :
نام نام خانوادگی مدرک تحصیلی تلفن

1 – 4 – دلایل انتخاب طرح :
این طرح یکی از طرح های مفید و دارای بازده بالا در صنعت میباشد ، در حال حاضر صنعت بازیافت در کشور در حال پیشرفت و توسعه به سر می برد و تا رسیدن به مرحله ای که کشور بتواند جوابگو بازیافت زباله باشد راهی طولانی باقی مانده است.لذا این طرح علاوه بر سرعت بخشیدن به پیشرفت صنعت بازیافت موجب اشتغال زایی نیز می گردد.

1 – 5 میزان مفید بودن طرح برای جامعه :
علاوه بر اشتغالزایی مناسبی که این طرح می تواند ایجاد نماید ، سودآوری اقتصادی آن نیز می تواند قابل توجه باشد و همچنین می تواند صنعت کشور را در این بخش تا حدودی به خودکفایی و عدم نیاز به قرارداد بستن با کشور های دیگر سوق دهد .

1 – 6 – وضعیت و میزان اشتغالزایی :
تعداد اشتغالزایی این طرح 20 نفر میباشد .

تاریخچه و سابقه مختصر طرح :
در ایران بازیافت مواد، قدمتی طولانی داشته و به بخشی از فرهنگ جامعه ما تبدیل شده است از طرف دیگر با توجه به معضلات و مشكلات زیست محیطی تولید زباله سازمان ها و مراكز مختلف تلاش كرده اند این بخش از فرهنگ جامعه را گسترده تر و عمیق تر نمایند به نحوی كه به سایر مواد نیز تعمیم داده شود . از طرف دیگر مشكلات اقتصادی، كمبود منابع طبیعی و افزایش جمعیت نیز باعث شده روند توجه به مسائل بازیافت در تمامی كشور ها سرعت بیشتری به خود بگیرد.در ایران برای بازیافت كاغذ، اولین كارخانه در سال 1313 در كرج و دومین آن در سال 1335 تحت عنوان مقوا سازی شرق در تهران و سومین آن در كهریزك در سال 1336 تاسیس شد.
استفاده از مواد زائد گیاهی و انسانی از روزگاران گذشته برای كشاورزان و روستا ها بسیار معمول بوده است . از این میان كشاورزان یزدی و اصفهانی بر ارزش فوق العاده این مواد در افزایش محصولات كشاورزی كاملاً آگاه بودند. فضولات روستایی كه در اصل مواد متشكله از مدفوع انسانی، حیوانی و مواد زائد گیاهی است، همراه با آب و خاك و هوا 4 اصل اساسی كشاورزی را در روستا های ایران تشكیل می دهند.
كارخانه كود گیاهی تهران در سال 1351 تاسیس شد.كارخانه كمپوست اصفهان در سال 1348 با ظرفیت روزانه یكصد تن مورد بهره برداری قرار گرفت كه به خاطر عدم رعایت موازین بهداشتی و استقرار آن در محدوده شهری تعطیل گردید ولی كارخانه كمپوست جدیدی در اصفهان در سال 1368 تاسیس شد كه هم اكنون مورد بهره برداری قرار گرفته است. كارخانه كمپوست در شهر های مشهد، كرج و تبریز در حال تاسیس است كه كارخانه كمپوست مشهد به بهره برداری رسیده است. سه كارخانه كمپوست در شهر های گرگان، بابل و نشتارود در دست طراحی و احداث است . در سال 1361 – 1360 در شهر همدان با همكاری شهرداری و دانشگاه بوعلی اقدام به تهیه كمپوست از فضولات كشتار گاه ، برگ های درختان و پس مانده های گیاهی با روش حوضچه ای شد كه طی این عملیات بررسی جنبه های بهداشتی و كشاورزی كود حاصله نیز انجام گرفته است. در سال 1368 یكسری مطالعات، در ارتباط با تهیه كمپوست از مخلوط زباله های شهری و كشتار گاه در شهر سمنان توسط دانشگاه تهران انجام شده كه طی این مطالعه خصوصیات كمپوست تولیدی از این روش مشخص شده و مورد ارزیابی اقتصادی قرار گرفته است. طرح و احداث كارخانه كمپوست كهریزك در سال 1372 با دو واحد 1000 تنی در یك مجموعه در دستور كار شهرداری تهران قرار گرفت. این كارخانه علاوه بر تولید كمپوست روزانه می تواند حدود 30 تن اقلامی از قبیل كاغذ، مقوا، پلاستیك ها و انواع مصنوعات فلزی را جداسازی و آماده بازیافت كند.

وضعیت مختصر اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی محل اجرای طرح :
با بررسی های بعمل آمده از منطقه مورد نظر برای اجرای این طرح ( شهرک صنعتی البرز ) و در نظر گرفتن زمین مورد نظر برای اجرای طرح این منطقه را به لحاظ بهداشتی و شهری مورد بررسی قرار داده و مشخص گردید که این منطقه به لحاظ بهداشتی و خطرات شهری در موقعیت مناسبی قرار دارد و بدلیل این که این منطقه یک منطقه کاملا صنعتی میباشد برای انجام این عملیات کاملا مناسب است .

مراحل انجام كار :
مجوز های قانونی :
تعریف: جواز تاسیس مجوزی است که جهت احداث ساختمان ، تاسیسات و نصب ماشین آلات بنام اشخاص حقیقی و حقوقی در زمینه صنایع تبدیلی و تکمیلی بخش صنعت صادر میگردد.

مراحل صدور جواز تاسیس :
1- پذیرش درخواست متقاضی صدور جواز تأسیس فعالیتهای صنعتی و تكمیل پرونده توسط مدیریت اداره صنایع شهرستان و یا مدیریت صنایع استان .
2- بررسی پرونده از نظر مدارك و تطبیق با مصادیق والویتهای سرمایه گذاری در واحد صدور مجوز مدیریت صنایع استان .
3- تكمیل پرسشنامه جواز تاسیس ( فرم شماره یك ) توسط متقاضی
4- ارسال پرونده منضم به فرم شماره یك به اداره مربوطه بمنظور بررسی ، اصلاح و تائید فرم پرسشنامه جواز تاسیس با استفاده از اطلاعات طرحهای موجود ، طرحهای تیپ و تجربیات كارشناسی و ارجاع پرونده به مدیریت .
5- ارجاع پرونده توسط مدیریت به واحد صدور مجوز جهت مراحل صدور جواز تأسیس .
شرایط عمومی متقاضیان ( اعم از اشخاص حقیقی یا حقوقی ) دریافت جواز تاسیس
1- اشخاص حقیقی
– تابعیت دولت جمهوری اسلامی ایران
– حداقل سن 18 سال تمام
– دارا بودن كارت پایان خدمت یا معافیت دائم

2- اشخاص حقوقی
– اساسنامه ( مرتبط با نوع فعالیت )
– ارائه آگهی تاسیس و آگهی آخرین تغییرات در روزنامه رسمی كشور

مدارك مورد نیاز:
1- ارائه درخواست كتبی به مدیریت صنایع شهرستان یا مدیریت صنایع استان.
2- اصل شناسنامه وتصویر تمام صفحات آن
3- تصویر پایان خدمت یا معافیت خدمت سربازی
4- تصویر مدرك تحصیلی و سوابق كاری مرتبط با درخواست
5- یك قطعه عكس از هریك از شركاء
6- تكمیل فرم درخواست موافقت با ارائه طرح صنایع تبدیلی و تكمیلی
7- پوشه فنردار
8- درصورت داشتن شركت ، ارائه اساسنامه ، آگهی تاسیس و روزنامه ، مرتبط با فعالیت مورد درخواست

اصلاحیه جواز تاسیس :
1- ارسال درخواست متقاضی توسط اداره صنایع شهرستان (متقاضی) به مدیریت و ارجاع به واحد صدور مجوز.
2- دبیرخانه در مورد تغییرات مدیریت ضمن بررسی اصلاحیه صادر و به اطلاع اداره تخصصی میرساند.
3- دبیرخانه در موردی که نیاز به کارشناسی تخصصی دارد درخواست را به اداره تخصصی جهت بررسی و اعلام نظر ارجاع می دهد.
4- اداره تخصصی پس از بررسی وتائید به دبیرخانه صدور مجوز ارجاع میدهد.
5- دبیرخانه صدور مجوز پس از تائید مدیر اقدام به صدور اصلاحیه جواز تاسیس نموده و رونوشت آنرا به بخشهای ذیربط ارسال می نماید.

تعریف:
پروانه بهره برداری مجوزی است که پس از اتمام عملیات ساختمان و تاسیسات و نصب ماشین آلات جهت تولید بنام اشخاص حقیقی و حقوقی در زمینه صنایع تبدیلی و تکمیلی بخش صنایع صادر می گردد.

صدور پروانه بهره برداری :
1- تکمیل فرم درخواست پروانه بهره برداری توسط متقاضی و تائید و ارسال آن توسط اداره صنایع استان به مدیریت.
2- ارجاع به دبیرخانه صدور مجوز جهت بازدید کارشناسان (کارشناس تخصصی و کارشناس نواحی صنعتی و کارشناس تولید) با هماهنگی روسای ادارات تخصصی.
3- تائید رئیس اداره تخصصی و ارجاع به دبیرخانه صدور مجوز.
4- اخذ استعلام از ادارات ذیربط.
5- تهیه پیش نویس پروانه بهره برداری و تائید مدیریت.
6- صدور پروانه بهره برداری و ارسال رونوشت به بخشهای ذیربط.

مراحل صدور توسعه طرح :
1- تکمیل فرم درخواست توسعه طرح توسط شهرستان (متقاضی) و ارسال به مدیریت.
2- ارجاع به دبیرخانه صدور مجوز جهت بررسی و اظهار نظر و بازدید کارشناسان (کارشناس تخصصی و کارشناس تولید) با هماهنگی روسای ادارات تخصصی.
3- دبیرخانه صدور مجوز پس از تائید ادارات تخصصی در کمسیون بررسی طرحها مطرح می نماید و در صورت عدم تایید کمسیون به شهرستان و متقاضی اعلام مینماید و در صورت تایید از ادارات ذیربط استعلام می نماید.
4- ارجاع به اداره تخصصی جهت بررسی طرح توسعه.
5- ارجاع به دبیرخانه صدور مجوز جهت صدور موافقت با توسعه طرح پس از تایید مدیر.
6- ارسال رونوشت به بخشهای و ادارات تخصصی و سازمانهای ذیربط.

تعریف:
کارت شناسایی مجوزی است که به واحدهای کوچک روستایی که از قبل تاسیس گردیده و در حال تولید و بهره برداری می باشند اما هیچگونه مجوزی ندارند و دارای شرایط مناسب می باشد داده می شوند.

مراحل صدور کارت شناسایی :
1- تکمیل فرم درخواست کارت شناسایی توسط اداره صنایع شهرستان و ارسال به مدیریت.
2- ارجاع به دبیر خانه صدور مجوز و بررسی مدارک و سوابق فعالیت کارگاه و انطباق با مصادیق و ارجاع به اداره تخصصی.
*بازدید کارشناس تخصصی از کارگاه موجود و بررسی قابلیت آن جهت صدور مجوز و تکمیل فرم بررسی کارشناسی و ارجاع به دبیرخانه.
3- دبیرخانه صدور مجوز نسبت به اخذ استعلام از ادارات ذیربط با توجه به نوع فعالیت کارگاه اقدام مینماید.
4- دبیرخانه صدور مجوز پس از تایید مدیریت کارت شناسایی صادر مینماید.

بازیافت مواد پلاستیکی :
پلاستیک از نفت درست می‌شود که منبعی تجدید ناپذیر است. آنها تقریباً 10 درصد وزنی جریان زباله هستند اما حدود 20 درصد حجم زباله‌ها را به خود اختصاص می‌دهند. حدود نیمی از این زباله پلاستیکی هم ناشی از انواع بسته بندی‌ها است. بقیه این پلاستیکها از کالاهایی مثل کامپیوترها، رادیوها، ریش تراش‌ها و اسباب بازیها می‌آید.هر تکه پلاستیکی که دور انداخته می‌شود سالها و سالها همانجا می‌ماند. اما امروزه فقط حدود 5 درصد پلاستیکها، عموماً بطری نوشابه‌ها و پلاستیک شیرها بازیافت می‌شود. در خانه تان می‌توانید دو نوع پلاستیک را که آسان بازیافت می‌شوند و به عنوان الیاف و یا ظرف دوباره استفاده می‌شوند، پیدا کنید:

یکی پلاستیکهای که از بطریهای نوشابه ( پلاستیک شماره1 یعنی پلی اتیلن ترفتالات یا PET) بازیافت می‌شوند و به عنوان الیاف و یا ظرف دوباره استفاده می‌شوند.

یکی دیگر پلاستیکهای ظرف شیر (پلاستیک شماره 2 پلی اتیلن با چگالی بالا یا HDPE) هستند که تبدیل به بطری، اسباب بازی و سایر چیزها می‌شوند.
مخلوط این پلاستیک‌ها هم به سطل زباله، نیمکت پارک و حتی اتصالات راه آهن بدل می‌شود. جدا کردن پلاستیکها بر اساس نوع به سازنده کمک می‌کند که محصولات بازیافتی با کیفیت بالاتر تولید کنند. یک راه ساده برای فهمیدن اینکه شی بازیافتی از چه پلاستیکی است، نگاه کردن به ته محصول و دیدن شماره ای است که درون آرم بازیافت درج شده است.

برای بازیافت شدن، پلاستیک را تکه تکه کرده یا ذوب می‌کنند و آنها را برای ساخت محصول جدید استفاده می‌کنند. هر چند پلاستیکهای شماره 1 یا شماره 2 آسانتر از همه بازیافت می‌ شوند اما در آینده سایر پلاستیک‌ها هم بازیافت خواهند شد.

در ساخت انواع ظروف و كیسه هاى پلاستیكى از انواع مواد پلیمرى استفاده مى شود. با توجه به قابلیت بازیابى اكثر پلیمرها، مى توان مواد پلاستیكى را پس از مصرف و دور انداختن مجدداً طى فرایند بازیافت مورد استفاده قرار داد. مسئله مهم و اساسى در این میان استفاده از مواد بازیافت شده در مصارف غذایى است. در واقع صحبت از آن دسته از مواد بازیافت شده اى است كه براى بسته بندى و نگهدارى مواد غذایى غیرمجاز هستند. مهندس شهرستانى مسئول بخش بسته بندى اداره كل آزمایشگاه هاى كنترل غذا و داروى وزارت بهداشت مى گوید: «در ساخت ظروف پلاستیكى مختلف، مواد پلیمرى متفاوتى به كار برده مى شود به عنوان مثال:

جدول کدهای معرف پلاستیکها : (این کدها را می توانید در زیر بطری ها و ظروف پلاستیکی پیدا کنید که معرف جنس پلاستیک به کار رفته در تولید این ظروف است و بازیافت کنندگان بر اساس این کدها فرایند بازیافت را طراحی می کنند)

پلاستیك چیست ؟
پلاستیك یك تولید بی ثبات است و می تواند انعطاف پذیر یا سخت باشد ، شفاف و یا كدر باشد این می تواند شبیه انواع طبیعی ، چوب ، یا ابریشم باشد . پلاستیك در ساختن اسباب بازی و دریچه های قلب استفاده می شود . اگرچه بیش از 10000 نوع پلاستیك مختلف وجود دارد . ماده اصلی سازنده پلاستیك نفت و یا گاز طبیعی است .
این سوختهای فسیلی گاهی اوقات با دیگر عناصر تركیب می شوند مثل اكسیژن یا كلر و انواع مختلف پلاستیك را می سازند .
پلاستیك واقاص در صرفه جویی انرژی كار آمد است . انرژی كمتری برای ساخت بطری پلاستیكی سس كوجه فرنگی نسبت به بطری شیشه ای لازم است و انرژی كمتری برای حمل بطری های پلاستیكی نسبت به بطری های شیشه ای لازم است .

نحوه ساخت كیسه هاى پلاستیكى
گرانول هاى پلى اتیلن را به شكل فیلم هاى نازك درآورده و پس از برش فیلم ها در ابعاد دلخواه به كیسه تبدیل مى كنند. و در صورت تولید كیسه هاى رنگى هنگام تبدیل گرانول پلى اتیلن به فیلم از رنگدانه پلاستیك یا مستربچ (به مقدار یك تا پنج درصد) استفاده مى كنند.

نحوه ساخت ظروف یك بار مصرف
ابتدا مواد پلیمر (PE، PP ،PS) را به صورت فیلم هایى با ضخامت مورد نظر تبدیل كرده و سپس با استفاده از قالب هایى خاص به اشكال مختلف تبدیل مى شوند.
بازیافت مواد
در فرایند بازیافت مواد پلاستیكى نوع پلیمرى كه باید بازیافت شود مدنظر قرار مى گیرد.بدین ترتیب كه هر نوع پلیمر جدا از انواع دیگر بازیافت مى شوند، در غیر این صورت فرایند بازیافت با اشكال روبه رو خواهد شد. به عنوان مثال: پلى اتیلن ها با هم، پلى پروپیلن ها با هم و پلى آمیدها با هم بازیافت مى شوند، چرا كه هنگام فرایند بازیافت مواد پلاستیكى را خرد سپس ذوب كرده و مجدداً مورد استفاده قرار مى دهند بنابراین اگر تركیبى از مواد پلاستیكى مختلف نظیر ظروف

یك بار مصرف با انواع مختلف خرد و سپس ذوب شوند، با توجه به متفاوت بودن نقطه ذوب تركیب ناهمگونى ایجاد مى شود. مسئله بعدى نداشتن رنگ در مواد پلاستیكى است كه اهمیت بسزایى در فرایند بازیافت دارد. به دلیل اینكه پلیمرهاى رنگى داراى رنگ یكنواختى نیستند پس از بازیافت رنگ تیره پیدا مى كنند در نتیجه كارخانه هاى سازنده براى به دست آوردن یك رنگ ثابت از دوده استفاده كرده سپس مواد پلیمرى مذاب را به صورت فیلم درآورده و به كیسه پلاستیك

ى تبدیل مى كنند، كه ما از آنها به صورت كیسه هاى زباله مشكى استفاده مى كنیم.گاهى به دلیل كاربرد ناصحیح دوده تماس دست با این كیسه ها باعث جذب ذرات دوده از راه دست مى شود. بنابراین در حال حاضر كارخانه هاى صنایع غذایى مجاز نیستند مواد بازیافتى را براى نگهدارى و بسته بندى مواد غذایى به كار ببرند. دلیل اصلى آن نیز عدم رعایت اصول بازیافت مواد پلاستیكى در ایران است. گفتنى است براى تولید كیسه هاى پلاستیكى شفاف از مواد اولیه بكر استفاده مى شود در حالى كه اكثریت پلاستیك هاى مشكى موجود در بازار از مواد بازیافتى تهیه مى شود.

مناسب بودن پلاستیك ها در كاربردهاى غذایى
تمامى پلیمرها از بكر تا آنهایى كه بازیافتى بوده و همچنین ظروف پلاستیكى حتماً باید قبل از استفاده در صنعت غذایى تحت آزمون Food grade قرار بگیرند. این آزمون تحت استانداردهاى اتحادیه اروپا (EEC) و آمریكایى (FDA) انجام مى شود. با انجام آزمون هایى كه در اداره كل آزمایشگاه هاى كنترل غذا و دارو نیز قابل اجرا هستند میزان مهاجرت مواد سازنده پلیمرها به سمت مواد غذایى مشابه سنجیده مى شود. در واقع وزارت بهداشت مقاومت و میزان مهاجرت مواد

سازنده پلیمرها را در حلال ها یا محلول هاى مشابه مواد غذایى مى سنجد. به عنوان مثال براى سنجش مقاومت یك ماده پلیمرى نسبت به غذاى اسیدى از اسید استیك 3 درصد استفاده مى كنند و یا براى سنجش مقاومت نسبت به چربى از شاخص هاى چربى (n هپتان و الكل 15 درصد) استفاده مى كنند و پس از اندازه گیرى میزان مهاجرت، food grade بودن یا نبودن ظروف پلاستیكى مشخص مى شود. از آنجا كه در هر صورت مهاجرت از ظروف به غذا تا حدى وجود دارد مقدار مجازى براى مهاجرت توسط استانداردهاى بین المللى درنظر گرفته شده است.

افزودنى ها
پس از انجام عمل پلیمریزاسیون براى تولید مواد اولیه پلیمرى از مواد افزودنى نظیر آنتى اكسیدان، استابیلایزر، پلاستى سایزر و; با مقدار كنترل شده استفاده مى شود. بنابراین مهاجرت آنها به مواد غذایى باید كنترل شود.
گرما
انتخاب نوع مواد پلاستیكى از نظر نقطه ذوب و میزان تحمل گرما مهم است بنابراین در سیر تولید، میزان مقاومت ظروف پلاستیكى در برابر گرما بررسى مى شود.

بطرى هاى آب و نوشابه
بطرى هاى آب و نوشابه از جنس پت (PET) هستند. در صورتى كه این ظروف Food grade باشند از نظر بهداشتى مشكل ایجاد نمى كنند. تنها مسئله وجود ماده استالدئید در این ظروف است كه باعث تغییر طعم و بوى آب و مواد نوشیدنى مى شود البته میزان مهاجرت استالدئید در حدى نیست كه خاصیت بیمارى زایى داشته باشد.

مشكل دست زدن به كیسه هاى زباله
پلاستیك هاى مشكى كه در حال حاضر در بازار هستند هیچ كدام براى مصارف غذایى مناسب نیستند و مشخص نیست كجا و تحت چه شرایطى تولید شده اند. این مواد در اثر تماس با مواد غذایى آنها را آلوده كرده و عوارضى را براى انسان به دنبال خواهند داشت. گفتنى است اگر مواد پلاستیكى پس از بازیافت براساس پایه پلیمرى خود مشكل نداشته و به آزمون هاى Food grade پاسخ دهند براى نگهدارى و بسته بندى مواد غذایى مناسب خواهند بود.

نحوه شناسایى
در حال حاضر به دلیل استفاده غیرمجاز از پلیمرهاى بدون پایه food grade در بسته بندى و نگهدارى مواد غذایى، شناسایى صحیح این محصولات توسط مردم تا حدودى با مشكل روبه رو شده است. وزارت بهداشت در این راستا سعى كرده است كارخانه هاى تولیدكننده ظروف یك بار مصرف را از كارخانجات تولیدكننده قطعات پلاستیكى در مصارف صنعتى تفكیك كند. ضمن اینكه كارخانه هاى تولیدكننده ظروف پلاستیكى براى مواد غذایى باید پروانه ساخت داشته باشند. در كشور ما ظروف یك بار مصرف زیادى در بازار هستند كه علاوه بر food grade نبودن، مواد اولیه مصرفى آنها و خط تولید آنها بهداشتى نیست. قابل ذكر است تمام ظروف یك بار مصرفى كه در ایران به كار مى رود از مواد اولیه بكر تهیه مى شوند ولى بكر بودن مواد اولیه دلیلى بر food grade بودن آنها نیست.

برای دریافت اینجا کلیک کنید