مقاله آناتومی گوش

توضیحات

  مقاله آناتومی گوش دارای 17 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله آناتومی گوش  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله آناتومی گوش،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله آناتومی گوش :

Applied Anatomy

از نظر ساختمان و عمل گوش به سه قسمت: گوش خارجی. میانی و داخلی تقسیم می شود:
گوش خارجی External Ear :
گوش خارجی خود شامل سه قسمت(1)لله گوش (2) كانال یا مجرای شنوایی خارجی و (3) پرده صماخ است.
لاله گوش Auricle (pinna) :
ساختمان لاله گوش غضروفی است(به جز نرمه گوش) و در حوالی هفته نهم جنینی توسط 6 تكمه یا برجستگی در دو طرف اولین شیار حلقی در بین اولین و دومین ثوس تشكیل می شود و در حوای ماه چهارم جنینی شكل واقعی خود را به دست می اورد.
پوست لاله گوش نسبتاً نازك و دارای غدد سبابه بوده و در سطح اقدامی(خارجی) به سختی به پری كندریوم چسبیده است كه به همین دلیل كوفتگی های لاله گوش با تشكیل هماتوم در این سطح همراه خواهد بود.

كانال یا مجرای شنوایی خارجی External Auditory Canal (Meatus):
كانال شنوایی خارجی (EAM) از قسمت شیار حلقی به وجود آمده. در بالغین طول آن حدود 25 تا 30 میلیمتر است. یك سوم خارجی آن غضروفی و مابقی آن استخوانی است(در شیر خواران تماماً غضروفی است) قسمت غضروفی(خارجی) آن دارای انحنایی به خلف و بالا و قسمت استخوانی(داخلی) آن انحنایی به قدام و پایین دارد. لذا در بالغین جهت مشاهده كامل كانال شنوایی و پرده سماخ و بوسیله اتوسكوپ لاله گوش به سمت عقب و كمی بالا كشیده می شود. اما در اطفال (كمتر از 3 سال) انحنای آن كمتر و تا حدی بر عكس بالغین است و بایستی در مواقع معاینه لاله گوش به عقب و حتی كمی پایین كشیده شود.

پوست لاله گوش به داخل مجرا نیز امتداد یافته و بتدریج از ضخامت ان كم می شود بطوری كه در روی پرده صماخ به نازكترین حد خود می رسد و فقط اپیدرم باقی می ماند. بر خلاف قسمت استخوانی پوست ناحیه غضروفی حاوی واحدهای پیلوسباسه و غدد سرومنو مجموع ترشحات آنها موم یا واكس گوش را تشكیل می دهند.
نكته: مجرای گوش دو تنگه دارد یكی در مرز بین قسمت غضروفی و استخوانی و دیگری در 5 میلیمتری پرده صماخ. اجسام خارجی معمولاً در این دو ناحیه به دام افتاده و گیر می كنند

.
موم یا سرومن (Ear cerumen) :
موم یا سرومن گوش مجموع ترشحات غدد سباسه و سرومن بوده. حاوی انواعی از تاسیدهای آمینه و اسیدهای چرب لیزوزیم و ایمونوگلوبولین است و بر اساس فنوتیپ ژنتیكی شخص ممكن است نرم و زرد تیره(فنوتیپ غالب) یا جامد. سفت و شكننده به رنگ زرد مایل به خاكستری باشد(فنوتیپ مغلوب).
غدد سرومن در واقع غدد عرق آپوكرین تغییر شكل یافته پوست بوده و ترشحات ان تحت تأثیر تحریكات آدرنرژیك حالات هیجانی تحریك فیزیكی مجرای گوش و مصرف داروهای آدرنرژیك مختصری افزایش می یابد.

نكته: قسمت غضروفی كانال گوش یكپارچه و مستحكم نبوده و دارای دو شكاف عرضی موسوم به شكافهای سارتورینی است و از این طریق عفونتهای شدید گوش خارجی می توانند به فضای بنا گوش تحت آهیانه ای و قاعده جمجمه انتشار یابد كه نمونه مشخص ان اوتیت خارجی برخیم است.
پرده صماخ (Tympanic Membrane) :
پرده صماخ صفحه ای بیضی شكل و كمی مایل با تحدب به گوش قسمت میانی با قطرهای 810 میلیمتر و ضخامتی حدود 130 میكرون بوده. از سه لایه(لایه اپیدرم در خارج. لایه فیبروزی در وسط و لایه مخاطی در داخل) تشكیل شده است.(شكل 1-1)

پرده صماخ به دو قسمت به نامهای ناحیه سخت و
ناحیه شل تقسیم می شود. برآمدگی طولی دسته استخوان
چكشی(مهمترین علامت راهنما) است كه در وسط از ناحیه
فوقانی قدامی به طرف ناحیه تحتانی خلفی امتداد دارد. به رأس

یا نوك آن ناف یا قوز گفته می شود. علامت راهنمای دیگر
مخلوط یا مثلث نورانی است كه به صورت یك ناحیه مثلثی و
درخسان در ربع قدامی تحتانی پرده صماخ دیده می شود و
علت درخشان بودن آن انعكاس نور ثانویه به انحنای خاص این ناحیه است.

گوش میانی Middle Ear :
گوش میانی محفظه ای حاوی هوا به ابعاد تقریبی ارتفاع 15 میلیمتر(فوقانی تحتانی) طول 15 میلیمتر (قدامی خلفی) و عمق حدود 2 میلیمتر در قسمت تحتانی و 6 میلیمتر در قسمت فوقانی در داخل استخوان گیجگاهی بوده و شامل حفره یا فضای صماخی استخوانچه های شنوایی شیپوراستاش. حجره ماستوئید. سیستم پنوماتیك استخوان گیجگاهی و عصب كورداتیمپانیك است.

فضای صماخی (Tympanic Cavity):
فضای صماخی خود به ه قسمت به نام های Epitympanic Reccess یا (Attic) Mesotympanum و Hypotympanic Recces تقسیم می شود(شكل 2-1).
بین دو ناحیه اپی و مزوتیمپانوم یك تنگی آناتومیك
وجود دارد و این مسأله می تواند منجر به احتباس
و لوكالیزه شدن ترشحات التهابی در ناحیه آتیك و
در نتیجه صدمات بیشتر عناصر این ناحیه شود.

حجره ماستوئید (Mastoid Antrum) :
حجره ای كوچك در قسمت فوقانی خلفی خارجی حفره صماخی بوده و از یك طرف با واسطه یك منفذ كوچك با آتیك و از بقیه جهات با سلولهای هوایی استخوان گیجگاهی در ارتباط است.

سیستم پنوماتیك گیجگاهی (Temporal Paneumatic System) :
در داخل تنه استخوان گیجگاهی و زائه ماستوئید حفرات ریز هوایی همانند كندوی عسل وجود دارد. این حفرا با فضای تیمپاتیك در ارتباط بوده و به عنوان یك منبع ذخیره هوایی فضای تیمپاتیك عمل كرده و از تغیرات فشار داخل آن تا حدود زیادی جلوگیری میكند.

نكته: زائده ماستوئید پس از تولد به پیدایش و در بین 2تا5 سالگی شروع به تشكیل حفرات هوایی كرده و در سن 6تا12 سالگی كامل می شود. لذا در سن كمتر از یك سالگی ماستوئیت واقعی برزو نمی كند.

لوله یا شیپور استاس (Eustachian Tube) :
شیپور استاس چند رابط گوش میانی با نازوفارنكس بوده و مسئول تأمین و تهویه هوای گوش میانی است. یك سوم اول ان استخوانی و مابقی آن غضروفی است. قسمت انتهایی آن به دلیل خاصیت الاستیسیته در حالت عادی روی هم خوابیده و بسته شده است اما در موقع بلع خمیازه كشیدن. مانوروالسالوا و … باز می شود.
چند نكته:
شیپورذ استاش در كودكان افقی تر است لذا مواد و میكروبهای موجود در نازوفارنكس راحت تر می توانند وارد گوش میانی شوند. این مسأله یكی از علل شیوع بیشتر عفونتهای گوش میانی در كودكان نسبت به بالغین است.
عضلات كشنده و بالا برنده كام مسئول بازكردن دهانه شیپور استاس در موقع بلع هستند.

استوانچه های شنوایی:
به استخوانهای كوچك به نامهای : چكشی. سندانی
و ركابی به یكدیگر مفصل وبوسیله لیگمانهای متعددی
در موقعیتهای خود پایدار و با ثبات شده و انرژی صوتی
را به گوش داخلی انتقال می دهند. دو عضله در تنظیم این
سیستم هدایتی نقش ایفا می كنند یكی عضله ركابی است
كه تاندون آن به گردن استخوان ركابی متصل شده و از
عصب صورتی عصب گیری می كند. این عضله در اثر

صداهای قوی بوسیله یك رفلكس عصبی( موسوم به رفلكس آكوستیك یا ركابی) منقبض شده و از انتقال بیش از حد انرژی صوتی به گوش داخلی جلوگیری می كند. عضله دیگر كه به بالای گردن استخوان چكشی متصل شده و شاخه كوچكی از عصب فكی دریافت می كند.
بیماریهای لاله گوش

سرما زدگی و یخ زدگی Chilbains & Frostbite:
از آنجا كه سرما زدگی و یخ زدگی لاله گوش معمولاً همراه با ضایعات مشابه در انتهای اندامهای دیگر نیز است. لذا لازم است این مبحث بطور كامل شرح داده شود. صدمات ناشی از سرما به عوامل بسیار متعددی همچون شدت و كیفیت سرما طول مدت تماس. شدت وزش باد. وضعیت عروقی. سن. ارتفاع و غیره بستگی دارد. حساسیت بافتها نسبت به صدمنات ناشی از سرما به ترتیب عبارتند از: اعصاب. عضلات. عروق. درم.غضروف و استخوان.

یخ زدگیFrostbite :
اولین واكنشی كه در كاهش دمای بافت به وجود می آید انقباض عروق است. زمانی كه دمای عمقییك عضو(نظیر انگشتان) به 15 درجه سانتیگراد برسد انقباض عروق همراه با حملات منظمی (3تا5بار در ساعت) از اتساع عروقی بروز خواهد كرد كه به آن « پدیده مقابله كردن» گفته می شود. این وتكنش تا حدی با انجماد عضو مقابله می كند.

زمانی كه دمای بافت به 10 درجه برسد صدمات و ضایعات بافتی آغاز می شود كه در صورت گرم بودن سریع عضو برگشت پذیر خواهند بود. ولی زمانی كه دمای عضو به نقطه انجماد(یخ زدگی) برسد كریستالهای یخ در فضای خارج سلولی تشكیل شده در نتیجه منجر به افزایش فشار اسموتیك و شیفت مایع از داخل سلول به خارج سلول دهیدراتاسیون سلولی و دناتوراسیون پروتئین های غشاء و داخل سلول و بالاخره تخریب سلولی و آزاد شدن مواد وازواكتیو و نكروز بافت می شود. همانند سوختگی شدت یخ زدگی نیز درجه بندی می شود كه اساس آن یافته های بالینی پس از گرم شدن عضو است:
یخ زدگی درجه یك: در این حالت عضو مبتلا دچار گزگز و كرختی شده. س از گرم كردن اریتم و ادم و معمولاً سوزش و درد بروز كرده بدون عارضه مهمی بهبود می یابد.

یخ زدگی درجه دو: در این نوع یخ زدگی ضایعات محدود به اپیدرم بوده. با بروز تاول سفت متراكم. شفاف یا صورتی همراه با سوزش نسبتاً شدید پس از گرم كردن مشخص می شود. حس لامسه تقریباً مختل بوده ولی برگشت پذیر می باشد. ادم بتدریج برطرف شده. تاول طی 2تا3 هفته جذب و خشك شده و اسكار تیره رنگی به جا می ماند. اسكار به ظاهر نكروتیك به نظر می رسد اما در واقع لایه بازال دست نخورده باقی مانده طی 4 هفته اپیدرم طبیعی شكل می گیرد.
یخ زدگی درجه سه: در این حالت پوست به طور كامل و بافتهای زیر جلدی عضلات و حتی غضروف و استخوان ناحیه تا حدی دچار صدمه و یا نكروز شده. با سفید و سخت شدن عضو عدم قابلیت تحریك و فقدان حس لامسه و فشار مشخص می شود.
یخ زدگی درجه چهار: تقریباً همانند یخ زدگكی درجه سه بوده با این تفاوت كه عضو مبتلا (پوست.بافت زیر جلدی.غضروف و استخوان) به طور كامل نكروزه شده(عدم بروز درد و ادم خفیف پس از گرم كردن) طی 1تا3 ماه خود بخود قطع و كنده می شود.

سرمازدگی Chiblains (prenio) :
این حالت در اثر تماس طولانی مدت با هوای سرد اما خشك و غیر منجمد كننده(مثلاً در كوهنوردان)به وجود امده. موجب بروز ندول جلدی یا زیر جلدی موضعی(احتمالاً به دلیل واسكولیت) و التهاب تاندون و كپسول مفصلی می شود. در افراد سالخورده ممكن است زخمهای سطحی(خصوصاً در ساق پا) نیز دیده شود.
توجه: اكثر مبتلایان به سرما زدگی دچار درجاتی از هیپوترمی نیز بوده. بایستی از این نظر به طور كامل مورد بررسی و درمان قرار گیرند.

تدابیر درمانی
در درمان یخ زدگی بایستی همیشه چند اصل زیر را به خاطر داشت:
صدمات ناشی از یخ زدگی برای مدت 24 تا 48 ساعت به مراتب كمتر از حالتی است كه یخ زده گرم و مجدداض دچار یخ زدگی شود. لذا هر گاه امكان بروز یخ زدگی مجدد وجود داشته باشد هرگز اقدام به گرم كردن عضو نكنید.

هرگز اقدام به ماساژ عضو با برف نكنید.
از مصرف الكل اجتناب شود(هیپوترمی را تشدید می كند)
به دلیل اثرات هیپوكسیك و انقباض عروقی سیگار حداقل تا چند هفته بعد از حادثه بیمار از استعمال دخانیات منع شود.
بیماریهای التهابی مجرای گوش
External Otitis
اصولاً به هر نوع بیماری التهابی گوش خارجی External Otitis گفته می شود كه ممكن است منتشر یا موضعی. حاد یا مزمن.باكتریال یا قارچی یا ویروسی و یا اگزمایی باشد.

اوتیت خارجی حاد منتشر (گوش شنا گران)
Acute Diffuse External Otitis (Swimmer s Ear)

در این حالت پوست مجرای گوش(خصوصاً قسمت استخوانی) به طور یكپارچه دچار التهاب و عفونت می شود.

برای دریافت اینجا کلیک کنید