بررسی نظام بانكداری و اصلاح آن

نظام بانکداری و اصلاح آن
یگانگی واتحاد ملتها قرن هاست كه در دستور كار زمامداران جهان مسیر پر فراز ونشیبی را طی می كند . شاید بشر در هزاره سوم بیش از پیش به این مهم دست یافته كه خود را به دیگری وغیره نزدیكتر سازد ، چنانچه پس از دو جهانی دریافته كه دیگر به تنهایی قادر به اداره جهان نیست .
در این دو جنگ رهبران فاتح جهان به این اولویت صحه گذاردند كه بدون یكپارچگی ووحدت معنوی ومادی همه كشورها امكان بهینه سازی ، برنامه ریزی ومصون نگه داشتن بشریت میسر نیست و استفاده بهینه از منابع موجود طرح و مورد بررسی قرار گرفت . رنگین كمانی از مردان برجسته و تمدن ساز قرن بیستم در كنفرانسها وكنگره های جهانی مشاركت فعالی را از خود به نمایش گذاشته تا جهان را به سمت یكپارچگی پیش ببرند . جهانی سازی نه قدمتی 8 ساله دارد ونه می توان آنرا از دریچه كشوری به گمنامی مراكش نگریست . به نظر ، جهانی سازی در دل تاریخ 800 ساله بشریت ودر قلب اروپا گام به گام پبش رفت ودر مراكش ظهور خود را جهانیان اعلام كرد .
اینك ایران غافل یا به دور از تحولات 800 ساله غرب شرایط خود را برای حضور درجهانی سازی فراهم می سازد . بی آنكه پشتوانه برنامه ریزی و سازماندهی نظام یافته منسجمی را در نظام هماهنگ جهانی تجربه كرده باشد ، این تجربه حتی در سطوح منطقه ای هم هیچگاه شكل نگرفته است . ایران در دهه 90 میلادی به همراه 80 كشور جهان درحالی این سیاست را پی گرفت كه آثار بر جای مانده از جنگ تحمیلی بزرگترین مانعی بود كه در پیش روی برنامه ریزان اقتصادی كشور وجود داشت علاوه بر آن در كشور ماه نگاه به  جنبه های سیاسی این موضوع همواره بر روی جنبه های اقتصادی آن سایه انداخته است . این مصاحبه به همین مناسبت وبه قصدبازنگری روابط ایران در سازمان تجارت جهانی انجام شد تا بازخوردها و انعكاس فعالیت ایرانیان در این حوزه را به بحث بگذارد . دكتر حسین عظیمی یكی از اقتصاددانان صاحب نام كشور ومدیر موسسه پژوهشهای سازمان برنامه كشور به همین منظور دراین مصاحبه شركت داشته است كه بخش اول آن دراین شماره از نظرتان می گذرد .
آٌقای دكتر ، چه گروههایی در ایران برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی صلاحیت تصمیم گیری دارند واساسا ایران برای حضور در تجارت جهانی در چه مرحله ای قرار گرفته است ؟
راجع به WTO این بحث یكبار در دوران آقای هاشمی رفسنجانی مطرح شد وهمه وزارتخانه ها در این بحث مشاركت داشتند . حجم وسیعی از اطلاعات وتحقیقات در همه وزارتخانه ها ی كشور انجام شد . سوال این بود كه آیا ایران به سازمان تجارت جهانی بپیونددیا نه ؟ اگر بپیوندد چه اثری در حوزه زیر پوشش سازمان یا وزارتخانه ها دارد ؟ توصیه شان چیست این بحثها در وزارتخانه ها مطرح شد و از طریق نهاد ریاست جمهوری پیگیری شد این مجموعه جمع آوری شد نهایتا بدون اینكه رسما اعلام بشود تصمیم این شد كه مذاكرات به هر حال برای شروع انجام بگیرد . پس این آگاهی وجود داشت كه شروع مذاكرات به معنی پیوستن به سازمان تجاری نیست .
فرایند پیوستن به سازمان تجارت جهانی فرایند وسیعی است كه هم زمان زیادی را می طلبد وهم نهایتا بدون تفاهم ملی امكان پذیر نیست بدین معنا كه اگر كشوری می خواهد وارد این فرایند شود ابتدا باید تقاضای خود را به سازمان تجارت جهانی بدهد .
این تقاضا وقتی تایید شود فرایندها شروع می شود . در بحث ایران این تقاضا چندین بار داده شد اما تایید نشد ودر شورای اداری سازمان تجارت جهانی مساله حتی شروع مذاكرات برای پیوستن یا نپیوستن ایران برای تعیین تكلیف پذیرفته نشده است . در هر بار تقاضای ایران مورد مخالفت امریكا قرار گرفت این مخالفتها باعث شده است كه كار به تعویق بیافتند وبا توجه به روند سست عملیات اجرایی كه در ایران وجود داشت امكان شروع مستقیم مذاكرات ایران به سازمان تجارت جهانی بوجودنیامد . در ایران هنگامی كه این بحث مطرح بود در سطوح بالای اجرایی مملكت هم با شروطی مواجه شد كه دبیر خانه ای برایش تهیه شد وعمده این فعالیت از طریق آن دبیرخانه و كه دروزارت بازرگانی وجود داشت پیگیری می شد .