بررسی نشانه شناسی در فرایند بازیگری

چكیده:
هدف از این پژوهش استفاده از نشانه شناسی در فرایند بازیگری، به خصوص كنش وی و بازخورد آن در تاویل كنش توسط مخاطبان میباشد.
این مقاله سعی دارد به سوالات زیر پاسخ دهید:
1.درام، برای انتقال پیامهایش از چه نشانه هایی استفاده میكند و تماشاگران چگونه معناهای آن را در می یابند؟
2.نشانه شناسی چه علمی است و الگوهای كنشی كدامند؟
3.چگونه میتوان به یك ساختار سه بعدی از كنش دست یافت؟
4.و در آخر، تاویل چیست و تاویل كنش به چه شكل صورت می پذیرد؟
در این پژوهش با روش مقایسه نظریه ها و تعمیم آنها به ساختار مختصات سه بعدی كنش دست یافته ام كه امیدوارم قابل استفاده كارگردانان،‌ بازیگران و علاقمندان در درك بهتر من و اجرای تئاتری باشد.
نشانه چیست؟
«به گفته امربتو اكو «نشانه تمامی آن چیزهایی است كه بر پایه قراردادی اجتماعی و از پیش نهاده، چیزی را به جای چیز دیگری معرفی میكنند. نشانه شناسی نظریه ای است درباره دروغ»
«عناصر یك نمایش دراماتیك- از جمله زبان گفتگوها، دكور، حركت های بازیگران، لباس، چهره آرایی، زیر و بم صدای بازیگران و بسیاری از نشانه های دیگر هر یك به روش خود به پیدایش معنای آن نمایش یاری میرساند. هر عنصر نمایش را میتوان نشانه ای Sign دانست كه بخشی از معنای كلی یك صحنه، یك رخداد، یا یك لحظه رویداد را در خود دارد.»
نشانه شناسی
«نشانه شناسی، شاخه ای از دانش بشری است كه موضوعش نشانه ها و چگونگی كاربرد آنها برای ارتباط میان انسان ها و برای انتقال معناست.»
تعریف نشانه شناسی از نظر كرالام عبارت است از: «علمی است كه به مطالعه چگونگی تولید معنی در جامعه می پردازد. بنابراین نشانه شناسی به یك اندازه به مساله فرایند های دلالت و ارتباطات، یعنی به مطالعه شیوه های تولید و مبادله معنی می پردازد. نشانه شناسی دست كم به شكل آرمانی- یك علم چند رشته ای (multidisciplinary) است كه یك هدف عام مشترك، یعنی درك بهتر رفتار معنا دار استان، به آن وحدت می بخشد.»
ساختار گرایی و نشانه شناسی
«فردیناند دوسوسور زبان شناس سوئیسی، اولین فردی بود كه در قرن حاضر با رویكرد جدیدی به مطالعه زبان پرداخت. كتابش (دوره زبان شناسی عمومی) در سال 1915 یعنی پس از مرگش منتشر شد. او معتقد به یك مطالعه ساختاری بود كه ابعاد در زمانی (تاریخی) و همزمانی (معاصر) زبان را شامل میشد. وی میان زبان (langue) و گفتار (parole) تفاوت قائل بود. تلقی زبان به عنوان یك نظام نشانه شناختی حاصل مطالعات سوسور بود. در این نظام نشانه شناختی،

منابع و مأخذ:
-    رحمانی ، تقی ، هرمنوتیک غربی و تأویل شرقی، تهران، انتشارات سرایی، چاپ اول ، 1383.
-    نصری ، عبدا... ، راز متن (هرمنوتیک ، قرائت پذیری متن و منطق فهم دین)، تهران ، مرکز مطالعات و انتشارات آفتاب توسعه، چاپ اول ،  1381.
-    اسلین ، مارتین ، دنیا درام ، نشانه شناسی عناصر نمایشی در سینما، تلویزیون ، تئاتر، ترجمه محمد شهبا، بنیاد سینمایی فارابی . چاپ اول ، 1375و
-    سجودی ، فرزان، نشانه شناسی کاربردی، نشر قصه، چاپ اول ، 1382.
-    آستن ، آلن / ساوانا ، جرج، نشانه شناسی متن و اجرای تئاتری ، انتشارات سوره مهر ، چاپ اول ،‌1386.
-    احمدی، بابک، از نشانه‌های تصویری تا متن به سوی نشانه‌شناسی ارتباط دیداری، نشر مرکز ، چاپ پنجم، 1371.
-    کرالام ، نشانه شناسی تئاتر و درام، ترجمه فرزان سجودی، قطره، 1382.
-    ناظر زاده کرمانی ، فرهاد،‌نمادگرایی (سمبولیسم) در ادبیات نمایشی، تهران، برگ، چاپ اول ، 1368.
-    بروند ، میشل ، تحلیل متون نمایشی ؛ ترجمه‌ شهناز شاهین، قطره ، چاپ اول ، 1385.